Τάσκου Βικτωρία
Η Βικτωρία Τάσκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε από το Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Βασικό της όργανο είναι το ούτι, το οποίο γνώρισε από πολύ μικρή στα γλέντια της Ερεσού στη Λέσβο με τον λαϊκό οργανοπαίκτη Nίκο Παραλή. Μαζί του ξεκίνησε να παίζει, ενώ στην Αθήνα έκανε μαθήματα με τον Αντώνη Απέργη, την Κατερίνα Παπαδοπούλου, και αργότερα με τον Ross Daly. Συνέχισε τις σπουδές της στην Κωνσταντινούπολη με τους ουτίστες Necati Çelik και Mehmet Emin Bitmez.
Ξεκίνησε βυζαντινή μουσική και παραδοσιακό τραγούδι με τη Θεοδώρα Βάρσου και πήρε το δίπλωμα βυζαντινής μουσικής με καθηγητή τον Γιάννη Αρβανίτη. Παράλληλα μελέτησε ανώτερα θεωρητικά ευρωπαϊκής μουσικής, παίρνοντας πτυχίο αρμονίας και αντίστιξης με τον Δημήτρη Συκιά, και φούγκας με τον Φώτη Κουντζαγιώτη. Από το 2004 έως το 2014 συμμετείχε συστηματικά στο Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος, ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίχθηκε σημαντικά ως μουσικός. Εκεί είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί με δασκάλους διαφο- ρετικών προελεύσεων και παραδόσεων, και να παρατηρήσει τον ιδιαίτερο τρόπο διδασκαλίας τους. Επί σειρά ετών διδάχτηκε τούρκικο ούτι από τον Yurdal Tokcan και γιαϋλί ταμπούρ από τον Ευγένιο Βούλγαρη, όργανο με το οποίο ασχολείται ως και σήμερα. Επίσης παρακολούθησε σεμινάρια στο αραβικό ούτι, σάζι, αφγανικό ραμπάμπ, κλασικό οθωμανικό τραγούδι, τούρκικο μακάμ, σύνθεση, ενορχήστρωση και ελεύθερο αυτοσχεδιασμό.
Έχει δώσει συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και είναι ιδρυτικό μέλος των μουσικών σχημάτων Vuslat (2009-2011) και Νέδα (2012-2019), εκδίδοντας τους δίσκους Vuslat, Neda και Το τραγούδι της Νέδας. Από το 2005 ως το 2011 δίδαξε μουσική σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Κρήτη και την Ικαρία. Από τότε μέχρι σήμερα διδάσκει ούτι ως μόνιμη καθηγήτρια σε μουσικά σχολεία της Αττικής. Το μουσικό της ενδιαφέρον κινείται γύρω από τη σύνθεση και τον αυτοσχεδιασμό.
Παράλληλα με τη μουσική, από νεαρή ηλικία ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες και τον ελεύθερο αυτοσχεδι- ασμό στον χορό, ενώ από τo 2013 και μετά έχει επικεντρωθεί στη μελέτη του Τάι Τσι.
