«... Ως μουσική μορφή νοείται η διάπλαση ενός μουσικού περιεχομένου με τέτοιο τρόπο, ώστε στη σχέση των Επιμέρους Στοιχείων προς το Όλον να είναι σαφώς μια καλλιτεχνική σχέση εντάσεων. Αυτή η αναγκαία σχέση των Μερών προς το Όλον διαμορφώνεται σε μια μουσική αρχιτεκτονική ή δομική, στην οποία τα στοιχεία Ρυθμός, Μελωδία, Αρμονία βρίσκουν την μορφολογική τους τάξη. Οι δομικές αρχές της τεκτονικής διαμορφώσεως είναι πολλών ειδών: συμμετρία-ασυμμετρία, ανάπτυξη-παράθεση, αντίθεση-αναλογία, επανάληψη-παραλλαγμένη μορφή, οργανική σύνδεση-τομή [στη μουσική η παύση]... ... Η παρούσα μορφολογική θεωρία προσπαθεί να διατάξει με τέτοιο τρόπο την πολλαπλότητα των μουσικών μορφολογικών αρχών, ώστε να μην γίνονται αντιληπτές και κατανοητές μόνο για την αναγνώριση του αρχιτεκτονικού στοιχείου, αλλά να κερδίσουν την ιδιαίτερη σημασία τους, για την αυξημένη δυνατότητα προσλήψεως της άμεσης ακουστικής εντύπωσης. Επομένως οι εκάστοτε αφηρημένες τυποποιήσεις ολοκληρώνονται με διαρκείς υποδείξεις στα πρακτικά μουσικά παραδείγματα και στη συγκεκριμμένη πληρότητα των παραλλαγών τους..