Στο συγκεκριμένο βιβλίο, σαφώς διατυπωμένος στόχος του συγγραφέα είναι να τεκμηριώσει τις αλληλεπιδράσεις του ελληνικού με τον ευρωπαϊκό μουσικό πολιτισμό ξεκινώντας από τη βυζαντινή εποχή.

Επιθυμία του είναι να αναδείξει ότι η ελληνική έντεχνη μουσική δεν αποτελεί περιθωριακή και ετερόφωτη προσπάθεια ένταξης σε ένα δυτικοευρωπαϊκό γίγνεσθαι, όπως ούτε ο ελληνικός μουσικός πολιτισμός οφείλει την ύπαρξή του πρωτίστως σε επιδράσεις από Πέρσες, Αραβες και Τούρκους.

Εχοντας διαταχθεί σε χρονολογική σειρά με βάση την ιστορική περίοδο στην οποία αναφέρεται καθένα, τα κεφάλαια του βιβλίου συνιστούν ένα αφήγημα, που αναδεικνύει το βασικό επιχείρημα του συγγραφέα, πως, αντίθετα απ’ ό,τι υποστηρίζεται συχνά, η έντεχνη ελληνική μουσική έχει οργανικούς δεσμούς με την αντίστοιχη δυτικοευρωπαϊκή.