Δεν γνωρίζω αν, ακόμη και στη διεθνή βιβλιογραφία, υπάρχει προηγούμενο μιας τέτοιας μεθοδικής ανάλυσης των λειτουργιών της μουσικής στον κινηματογράφο. Αυτό ήδη δείχνει πόσο δύσκολο είναι ένα τέτοιο εγχείρημα, αλλά και πόσο μεγάλο το κενό που θέλει να καλύψει.

Ο Κώστας Μυλωνάς, με τρόπο διεξοδικό και γλαφυρό, απευθύνεται τόσο στον επαγγελματία καλλιτέχνη όσο και στο ευρύτερο κοινό. Και εδώ βρίσκεται η μεγάλη αξία αυτού του βιβλίου. Είναι, συγχρόνως, χρήσιμο και γοητευτικό. Χρήσιμο για όλους, επειδή μας δείχνει με σαφήνεια και απλότητα τη λειτουργία της μουσικής στον κινηματογράφο, από τα πρώτα του βήματα έως τις μέρες μας. Γοητευτικό, γιατί με συγκεκριμένα παραδείγματα από τη φιλολογία της 7ης τέχνης μάς βοηθάει να ξαναδούμε (και να ξανακούσουμε) αγαπημένες σκηνές που έχουν σημαδέψει την ευαισθησία μας.

Από τον πρόλογο του Γιώργου Κουρουπού