Όταν οι Ρώσοι μαζί με το χριστιανισμό δέχονταν όχι μόνο τα ελληνικά λειτουργικά κείμενα αλλά και αυτούσιες τις βυζαντινές εκκλησιαστικές μελωδίες, δεν μπορούσαν να σκεφτούν, ούτε και οι πιο ευφάνταστοι, ότι κάποια εποχή στο μέλλον θα επέστρεφαν στους Έλληνες ένα μέρος από το παλιό εκείνο πνευματικό δάνειο.

Η αντίστροφη αυτή κίνηση άρχισε το 1870, όταν, με τον ερχομό του Αλ. Κατακουζηνού από την Οδησσό στην Αθήνα, εισέβαλε στην Ελλάδα η ρώσικη πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική και μάλιστα εκείνη της «ιταλικής περιόδου». Αυτή η μουσική που είχε τα στοιχεία της ιταλικής αισθητικής της εποχής εκείνης, όπως αυτά διαμορφώθηκαν στη Ρωσία, επηρέασε άμεσα και κύρια τους Έλληνες συνθέτες της λεγόμενης «Αθηναϊκής Σχολής» και αποτέλεσε τη βάση για την ανάπτυξη και την παραπέρα πορεία της πολυφωνικής εκκλησιαστικής μουσικής στην Ελλάδα.