Από τον Moscheles στον Magnard

Και, παρακολουθώντας τη μουσική κίνηση από τις αίθουσες συναυλιών και τα ραδιόφωνα, θα διαπιστώσει ότι, σε μερικές περιπτώσεις, μόνο ένα μέρος των Συμφωνιών τους έχει ενταχθεί στο τακτικό ρεπερτόριο των ορχηστρών. Π.χ., από τις τέσσερεις Συμφωνίες του Berlioz, είναι τελείως άγνωστη, στους περισσότερους ακροατές, η ανεπανάληπτη "Πένθιμη και θριαμβευτική", ή, από τις εννέα του Dvorak, ποτέ δεν ακούγονται οι πρώτες τέσσερεις και, σπάνια, η 5η ή η 6η. Θύμα, επίσης, αυτής της μονομέρειας είναι και ο Saint-Saens, του οποίου παίζεται μόνο η τελευταία από τις πέντε Συμφωνίες του.
Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τους Bruckner και Tchaikowsky. Το χειρότερο όμως είναι ότι, στα περισσότερα από αυτά τα συγγράμματα, αποσιωπούνται τελείως ονόματα συνθετών που πρόσθεσαν στη μουσική φιλολογία Συμφωνίες εφάμιλλες ή ακόμα κι ανώτερες από τις καθιερωμένες.

Περιεχόμενα:

Πρόλογος
Loewe - Moscheles
Lachner - Burgmuller
Kalliwoda - Berwald
Farrenc - Reber
Rufinatcha - Gade
Gouvy - Gounod
Volkmann - Franck
Raff - Reinecke
Dietrich - Jsadassohn
Draeseke - Goetz
Svedsen - Klughardt
Sgambati - Martucci
Parry - Stanford
Fibich - Taneyev
Magnard - Glazunov
Επίλογος