«Ενας Αιώνας Λαϊκό Τραγούδι». Τραγούδι και χορός συμπυκνώνουν μνήμες του παρελθόντος, πυροδοτούνεμπνεύσεις του παρόντος που ζητούν μερίδιο από ένα καλύτερο αύριο. Στο κείμενο αυτό ο συγγραφέας προσπαθεί να αντικρίσει τη λαϊκή μουσική παραγωγή του τόπου μας μετρόπο τέτοιο ώστε να μην την αυτονομεί από τον ιστορικό της περίγυρο, όπως πολλές φορές γίνεταισε ανάλογα εγχειρήματα. Με αυτή τη μελέτη επιχειρεί να συνδέσει τις κομμένες γέφυρες με τηνομορφιά, τη βαθιά απλότητα και το δημιουργικό πάθος του ελληνικού λαού μέσα από το πιο ακριβόπαιδί του: το λαϊκό τραγούδι των αστικών κέντρων και τις κατοπινές του μεταστοιχειώσεις.

Στόχος είναι να δει το λαϊκό τραγούδι σε συνάρτηση με τις εκάστοτε κοινωνικές, πολιτικές,οικονομικές και διεθνείς καταστάσεις που το επηρέασαν από τα τέλη του περασμένου αιώνα μέχρισχεδόν και σήμερα. Και αυτό, όχι επειδή αυτή είναι η ερμηνευτική προοπτική που επιτάσσει ηοποιαδήποτε ιδεολογία, αλλά γιατί είναι το ίδιο το λαϊκό τραγούδι που συνδέθηκε στην ιστορίατου τόσο στενά με όλες αυτές τις πλευρές της ελληνικής κοινωνίας που απαριθμήσαμε. Ετσι, τοέργο που προκύπτει δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μια ξηρή ιστορία του ελληνικού τραγουδιού τουαιώνα μας, αλλά ζωντανεύει κυριολεκτικά αυτό το γέννημα της καρδιάς του λαού, δίνοντάς του πνοήαπό τη ζωή και τον παλμό που το χαρακτηρίζουν στην ίδια του την υπόσταση - αρετή που σήμεραμοιάζει μάλλον χαμένη.

Γι αυτό και μέσα από το κείμενο αναδύεται αυτόματα το ερώτημα: ποιο θα είναι το επόμενο μουσικόβήμα μας ως λαού; Τι έχει σωθεί, άραγε, σήμερα από το στοιχείο εκείνο που κάνει ένα λαό νατραγουδάει;