Δεκαπέντε κείμενα για το χιπ χοπ

Όσες και όσοι συνέβαλαν στη γέννηση και στην ανάπτυξη του χιπ χοπ τη δεκαετία του ’70 ήταν νέοι άνθρωποι που ο αμερικανικός καπιταλισμός είχε πετάξει στον πάτο του κοινωνικού βαρελιού. Σε πείσμα των πολιτικών αποκλεισμού και εγκατάλειψης, επιχείρησαν μέσω της τέχνης και της παρουσίας τους στον δημόσιο χώρο να ανατιμήσουν τόσο τους εαυτούς τους όσο και συνολικά την κοινότητά τους. Η κουλτούρα τους ήταν γι’ αυτούς πρωταρχικής σημασίας, καθώς τους συνέδεε με τη φυλετική και ταξική τους ιστορία, με τους πολιτικούς αγώνες των προγόνων τους αλλά και με πολιτιστικές παραδόσεις αιώνων. Αποκλεισμένη από τις νόμιμες οδούς απόκτησης κοινωνικού κύρους και υλικού πλούτου και μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον που της υπενθύμιζε διαρκώς και σε όλους τους τόνους ότι η δημιουργικότητα, οι γνώσεις και οι ικανότητές της ήταν για πέταμα, η πολυεθνική νεολαία της Νέας Υόρκης παρήγαγε τις δικές της κοινότητες, τη δική της κουλτούρα, τα δικά της τραγούδια, τους δικούς της χορούς, τους δικούς της τρόπους διασκέδασης, το δικό της λεξιλόγιο, τους δικούς της ηθικούς κώδικες.

• "Το χιπ χοπ ήταν η οριστική κατάληξη μιας γενιάς δημιουργικών ανθρώπων καταπιεσμένων από την πραγματικότητα της στέρησης." (KRS-One, εμσί)

• "Όταν ήμουν μικρή αναρωτιόμουν με ποιον τρόπο μπορούσε ένα μαύρο κορίτσι της ηλικίας μου να ακουστεί σ' όλο τον κόσμο. Έπρεπε να μάθω να ραπάρω." (MC Lyte, εμσί)

• "Το γκράφιτι είναι παράνομη τέχνη. Όταν εκπαιδεύουμε τους άλλους γκραφιτάδες, δεν εκπαιδεύουμε καλοτεχνίτες πώς να εκθέτουν σε μουσεία. Εκπαιδεύουμε εγκληματίες. Εκπαιδεύουμε πιτσιρίκια πώς να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να βγουν εκεί έξω και να βάψουν έναν τοίχο ή ένα τρένο σαν να μην υπάρχει αύριο, κάτι που δεν θα τους προσφέρει τίποτα πέρα από φήμη μεταξύ των υπόλοιπων βανδάλων και εγκληματιών." (Lady Pink, γραφέας)

• "Το χιπ χοπ σού μαθαίνει πώς να επιβιώσεις." (Btwins, μπιμπόι)

Οι ντιτζέι. Οι εμσί. Οι γραφείς. Οι μπιγκέρλ και οι μπιμπόι. Τα μπρέικ και τα σαμπλ. Οι ρίμες και τα λογοπαίγνια. Οι ταγκιές και τα μιούραλ. Το φούτγορκ και τα πάουερμουβ. Τα πικάπ. Τα μικρόφωνα. Τα σπρέι. Το τσιμέντο. Το γκέτο. Το Μπρονξ και το Κόμπτον. Οι συμμορίες με τα τζάκετ. Τα ραφτά και τα ρόκερ. Τα φαρδιά παντελόνια και τα φουσκωτά μπουφάν. Οι τσαμπουκάδες με την αστυνομία. Οι κλίκες. Το στιλ ως ανυπακοή. Τα πάρτι στη γειτονιά. Τα μπουμ-μποξ και ο οργανωμένος θόρυβος. Το μπιτμπόξ. Η αδρεναλίνη των μπατλ. Η μυσταγωγία των σόιφερ. Το φουριόζικο φριστάιλ. Η τέχνη της ομοιοκατάληκτης προσβολής. Τα σκιλζ. Η λόξα για δόξα. Τα γκάνγκστα ραπ και τα φεμινιστικά ραπ. Η θεωρία των σπασμένων τζαμιών και ο πόλεμος ενάντια στο γκράφιτι. Η δαιμονοποίηση της ραπ. Το άγριο στιλ και ο πόλεμος των στιλ. Η μορφωσκέδαση και το τρομοκρατόραμα. Οι προφήτες της οργής.

Δεκαπέντε κείμενα για το χιπ χοπ. Δεκαπέντε κείμενα για την τέχνη του πολυεθνικού προλεταριάτου. Δεκαπέντε κείμενα για την κουλτούρα μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

• Εισαγωγή
• Tricia Rose
• "Όλοι μέσα στο νυχτερινό τρένο": Ρίμες, μουσική, χορός και γκράφιτι στη μεταβιομηχανική Νέα Υόρκη
• Russell A. Potter
• Ο παλμός της ρίμας: Η μαϊμού, το λιοντάρι και ο ελέφαντας
• Tricia Rose
• Μην εμπιστεύεσαι ποτέ έναν μεγάλο πισινό κι ένα χαμόγελο
• Imani Perry
• Προφήτες της γειτονιάς
• Tricia Rose
• Προφήτες της οργής
• Adam Bradley
• Ραπ ποίηση 101
• Jazra Khaleed
• Οι γλωσσοκοπάνες της ραπ
• David Caplan
• Η τέχνη της ομοιοκατάληκτης προσβολής
• Erik Pihel
• Το φουριόζικο φριστάιλ
• Zoe Sutherland
• Οι εκφραστικές δυνατότητες του φριστάιλ
• Jeff Chang
• Γκράφιτι: Το στιλ ως ανυπακοή
• Contre Tech
• Το γκέτο και το σαλόνι: Σιντί, βινύλια και τεχνολογίες αναπαραγωγής ήχου, 1970-2000
• Joseph G. Schloss
• Το μπιμπόινγκ στη Νέα Υόρκη
• Τατιάνα Μαυρομάτη
• Δείξε μου τι έχεις: Η αθηναϊκή σκηνή του μπρέικ
• Istyl
• Η δύναμη της δρομίσιας γνώσης: Ρατσισμός, δημόσιος χώρος, εργατικές κουλτούρες και χιπ χοπ
• Γλωσσάρι του χιπ χοπ
• Μικρό γλωσσάρι του μπρέικιγνκ
• Κατάλογος φωτογραφιών
• Πηγές μεταφρασμένων κειμένων