Επτά ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη για φωνή και πιάνο

Γένεση του έργου Αθήνα, Βερολίνο 1951-1959 Η σύνθεση του κύκλου Νηπενθή και Σάτιρες απασχόλησε τον Ζώρα καθ’ όλη τη δεκαετία του ’50. Αρχικά, την περίοδο 1951-52, συνέθεσε τέσσερα τραγούδια, καταγράφοντας σε χρονολογικό χειρόγραφο κατάλογο έργων του τον κύκλο ως Νηπενθή και Σάτιρες, 4 ποιήματα του Κ. Καρυωτάκη, και απαριθμώντας τα τραγούδια με την εξής σειρά: 1. «Γραφιάς», 2. «Σταδιοδρομία», 3. «Ο Μιχαλιός» και 4. «Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο» (τέτοιο χειρόγραφο δεν έχει σωθεί). Δύο χρόνια αργότερα, το 1955, οριστικοποιεί τον «Μπρούτζινο γύφτο» επεξεργαζόμενος πρωτόγραφο του 1925 (βλ. ενότητα Ζώρας και Καρυωτάκης…), και το επόμενο έτος ολοκληρώνει την «Ευγένεια». Τότε πρέπει να καθαρογράφησε και τα έξι τραγούδια μαζί στο μοναδικό διασωθέν τελικό χειρόγραφο,[5] τοποθετώντας τα στην οριστική τους θέση. Το 1959, έχοντας εγκατασταθεί μόνιμα στο Βερολίνο συνέθεσε το «Παιδικό», το οποίο όμως δεν γνωρίζουμε αν το εμπνεύστηκε ως μέρος του κύκλου ή αν η αρχική του πρόθεση ήταν να εκτελείται ως ανεξάρτητο τραγούδι. Το βέβαιο είναι ότι το «Παιδικό» είχε οριστικά προσαρτηθεί στον κύκλο ως προτελευταίο τραγούδι πριν από την πρώτη εκτέλεση του έργου, την οποία πραγματοποίησαν η μεσόφωνος Νουνούκα Φραγκιά-Σπηλιοπούλου και ο πιανίστας Γιάννης Παπαδόπουλος την 1/2/1967, σε Βραδιά τραγουδιού με έργα του Λεωνίδα Ζώρα (Αίθουσα Τερψιχόρη Ξενοδοχείου Χίλτον Αθηνών).[6] Το έργο αναβίωσε σε ολοκληρωμένη εκτέλεση 40 σχεδόν χρόνια μετά, από τον βαρύτονο Σπύρο Σακκά και την πιανίστα Ντόρα Μπακοπούλου, στις εκδηλώσεις με τίτλο Λεωνίδας Ζώρας: Εκατό χρόνια από τη γέννησή του (5-16/12/2005, Goethe-Institut Athen, διοργάνωση Αρχείο Λεωνίδα Ζώρα).

Περιεχόμενα:

1. Εὐγένεια
   
2. Γραφιᾶς
   
3. Μπρούτζινος γύφτος
   
4. Σταδιοδρομία
   
5. Ὁ Μιχαλιὸς
   
6. Παιδικὸ
   
7. Ἐμβατήριο πένθιμο καὶ κατακόρυφο