Στην παρουσία τούτου του έργου δεν έχω πρόθεση να κουράσω τον αναγνώστη με λεκτικές μανούβρες και ατελείωτη (ίσως συνάμα ανόητη, για παρόμοιες μοναδικές στιγμές) φιλολογία. Τι θα μπορούσε τάχα να προσθέσει κανείς όταν ο ίδιος ο Γ. Παπαϊωάννου προλογίζει τα κείμενά του; (. . .) Η προοπτική της προσπάθειας αυτής ήταν και είναι μία και μόνο: ολοκληρώνοντας την επαφή του ο αναγνώστης με το έργο να έχει όσο το δυνατό περισσότερη πληροφόρηση γύρω από τα ιδιόμορφα συμβάντα, που σφύζουν στις γνωστές και άγνωστες σελίδες της ρεμπέτικης ιστορίας, από τη μια, και βέβαια εξαιρετικά γύρω από το ρόλο που έπαιξε σ' αυτή μια απ' τις μοιραίες μορφές, ο Γιάννης Παπαϊωάννου.