Το τραγούδι, η σύμπραξη λόγου και μουσικής, είναι το εκφραστικότερο μέσο που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος, για να εκφράσει τα συναισθήματά του. Με αυτό εξωτερικεύει τη χαρά και τις ελπίδες του, τον πόνο και τις απογοητεύσεις του. Τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια είναι ο καθρέφτης της ψυχής του ανθρώπου που έζησε στον ελλαδικό χώρο από τον 9ο μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Η μελέτη τους μέσα από το πρίσμα της κοινωνιολογίας της μουσικής και της πολιτισμικής ανθρωπολογίας θα μας φέρει σε επαφή με μία κοινωνία, η οποία πλέον εξέλειπε. Θα έρθουμε, λοιπόν, κοντά σε ένα κόσμο, ο οποίος είναι τόσο μακριά μας πια και θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις συνθήκες που στάθηκαν η αιτία για να δημιουργήσει αυτή τη μορφή τέχνης.