Ο εικοσάχρονος Τσιτσάνης το 1935 κατεβαίνει στην Αθήνα με το τρένο να σπουδάσει δικηγόρος. Μέσα σε δυο χρόνια η μαγκιά της Αθήνας μιλάει για ένα βλαχάκι που παίζει καταπληκτικό μπουζούκι και τραγουδάει κάτι αλλιώτικα τραγούδια. Το βλαχάκι είναι τώρα φαντάρος 23 ετών και με ένα τραγούδι, την «Αρχόντισσα», αλλάζει την ιστορία του λαϊκού τραγουδιού. 1941-1945: Τέσσερα σκληρά χρόνια στην κατοχική Θεσσαλονίκη προετοίμαζε το σπουδαιότερο έργο της ζωής του. Από κει και μετά έφτυσε αίμα να γράφει και να υπερασπίζεται τα τραγούδια του κάθε νύχτα πάνω στο πάλκο. Δεν εικονογράφησε τη ζωή που έζησε, αλλά ερμήνευσε τη ζωή που περνούσε προσπαθώντας να πιάσει τις κρυφές επιθυμίες όλων. Τίποτα δεν ήταν αληθινό και τίποτα δεν ήταν ψεύτικο. Τίποτα δεν ήταν μόνο ένα. Το ένα ήταν στα πολλά μαζί. Ήθελε ο καθένας που θα άκουγε τα τραγούδια του να έβλεπε εκεί μέσα τον εαυτό του. «Όταν έφτιαχνα ένα τραγούδι» έλεγε «ζούσα δύο ζωές. Μία όταν το έγραφα και μία όταν το έπαιζα στον κόσμο».