Η γλώσσα της μουσικής είναι αρκετά διαφορετική από την προθετική γλώσσα. Περιέχει μια θεολογική διάσταση. Αυτό που έχει να πει αποκαλύπτεται και ταυτόχρονα κρύβεται. Ιδέα της είναι το θείο Όνομα στο οποίο έχει δοθεί σχήμα. Είναι απομυθολογικοποιημένη προσευχή, απαλλαγμένη από κάθε στοιχείο μαγικής αποτελεσματικότητας. Είναι η ανθρώπινη προσπάθεια - καταδικασμένη όπως πάντα - να ονομάσει το Όνομα, όχι να μεταδώσει νοήματα. Η ερμηνεία είναι ουσιώδης τόσο για τη μουσική όσο και για τη γλώσσα, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Το να ερμηνεύεις τη γλώσσα σημαίνει: να κατανοείς τη γλώσσα. Η μουσική ερμηνεία είναι τέλεση, η οποία, ως σύνθεση, διατηρεί τη συγγένειά της με τη γλώσσα ενώ εξαλείφει κάθε ειδική ομοιότητα. Ιδού γιατί η ιδέα της ερμηνείας δεν είναι ένα τυχαίο κατηγόρημα της μουσικής, αλλά αναπόσπαστο τμήμα της. (. . .)

Περιεχόμενα

• Προλογικό σημείωμα
• 1. Μουσική και γλωσσά: Ένα απόσπασμα
• 1. Κοινή γνώμη, κριτική
• 1. Κλασική, ρομαντική, σύγχρονη μουσική
• 1. Μουσική και νέα μουσική
• 1. Μοτίβα
• 1. Φυσική ιστορία του θεάτρου
• 1. Σημειώσεις επί του περιθωρίου για τον Μάλερ
• 1. Για τη δημοφιλή μουσική
• Επίμετρο: Είναι η τζαζ μαζική κουλτούρα; μία επανεξέταση των θέσεων του Αντόρνο