Κεντρικό πρόσωπο και βασικό θέμα του θεατρικού έργου είναι η περιπετειώδης ζωή μιας γυναίκας-μύθου της ελληνικής λαϊκής σκηνής. Η Ρόζα Εσκενάζυ ήταν κορυφαία και χαρισματική ερμηνεύτρια του ρεμπέτικου και του σμυρνέικου τραγουδιού. Χαρακτηρίστηκε "η μεγάλη κυρία" των Μικρασιατών μουσικών που ήρθαν στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Υπήρξε από τις ωραιότερες φωνές που έβγαλε το ρεμπέτικο τραγούδι. Ήξερε να ξεσηκώνει τους σεβνταλήδες θαμώνες με τα σκέρτσα και τα καμώματά της, γιατί, εκτός από έξοχη τραγουδίστρια, ήταν και θαυμάσια χορεύτρια. Η ζωή της περιβάλλεται από ένταση και μυστήριο, από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι τον θάνατό της. Μια διαδρομή με αφετηρία την Κωνσταντινούπολη του 1883 μέχρι την Αθήνα του 1980.

Η θρυλική Ρόζα μετακόμισε σε νεαρή ηλικία μαζί με τους γονείς της στη Θεσσαλονίκη και από το 1910 άρχισε να εμφανίζεται ως χορεύτρια σε διάφορα κέντρα και θέατρα. Από τα μέσα της δεκαετίας του '20 κατέβηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε μια δεύτερη καριέρα ως τραγουδίστρια.

Η Ρόζα Εσκενάζυ διατήρησε ως το τέλος της ζωής της (2 Δεκεμβρίου 1980) τα φυσικά της χαρίσματα και είχε την τύχη να μη φύγει λησμονημένη. Γνώρισε από νωρίς την αναγνώριση από τους μουσικολόγους και τους ερευνητές του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η προσωπική της ζωή, αφού βίωσε ορισμένες από τις πιο σημαντικές δεκαετίες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Πέρασε δια πυρός και σιδήρου μέσα από πολέμους, κατοχή, αντίσταση, δικτατορίες και άλλα γεγονότα κρατώντας πάντοτε τη δυναμική στάση μιας ανεξάρτητης γυναίκας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της. (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)