Η λέξη "ρεμπέτικο" δεν πέρασε ποτέ στη συνθηματική γλώσσα της μαγκιάς, δηλαδή στην αργκό της. Χρησιμοποιήθηκε και προβλήθηκε σαν ένα εμπορικό προσδιοριστικό κάποιων τραγουδιών που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τα πραγματικά ρεμπέτικα. Στη συνέχεια παρεισέφρησε στα στιχάκια κάποιων ελάχιστων ρεμπέτικων τραγουδιών μάλλον "αστικο-λαϊκού" και "μποέμικου", αλλά σίγουρα όχι "σκληρού" περιεχομένου. Ύστερα η λέξη έγινε "κοινή", δηλαδή "ελευθεριάζουσα", άρα εκμεταλλεύσιμη. Και έτσι το μελάνι συνεχίζει να ρέει σχετικώς... Η λέξη "ρεμπέτικο" θα έλεγα ότι είναι μία μυστηριώδης λέξη. Υπάρχει μυστήριο τόσο στην καταγωγή της (αν μάλιστα δει κανείς τι έχει γραφτεί σχετικά) όσο και στην ανέκαθεν αλόγιστη, και για διάφορους σκοπούς, χρησιμοποίησή της. Έτσι, αν ρωτήσετε σήμερα κάποιους... κοινούς θνητούς τι είναι "ρεμπέτικο", θα διαπιστώσετε από τις απαντήσεις τους πλήρη σύγχυση. Έχω μια μικρή "ανθολογία" τέτοιων απαντήσεων απείρου κάλλους, αλλά δεν είναι του παρόντος. Αν πάλι ρωτήσετε τους "ειδικούς" -και υπαινίσσομαι βέβαια τους περί τα ρεμπέτικα αναδιφώντες ή και τυρβάζοντες, κοινώς "ρεμπετολόγους"-, θα σας είναι δύσκολο να βρείτε δύο ίδιες απόψεις. Τα διάφορα λεξικά αυτοσχεδιάζουν και τέλος πάντων κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί σήμερα ότι είναι σε θέση να δώσει ένα σαφή ορισμό τι ακριβώς σημαίνει "ρεμπέτικο". Μια άλλη "μαγική εικόνα" με τη λέξη αυτή είναι το πώς προήλθε. Γι' αυτό και αποκάλεσα στην αρχή τη λέξη μυστηριώδη. Μέσα σ' αυτό το "μυστήριο" βρέθηκα κι εγώ, φυσικά, οπότε οτιδήποτε σχετικό υλικό σκόνταφτε στο δρόμο μου το έριχνα σ' ένα φάκελο με την ένδειξη "Περί της λέξεως ρεμπέτικο..."