Από των Αποστολικών χρόνων η πάτριος μουσική διαβιούσα εν τη θεοτεύκτω ιερά ολκάδι της Εκκλησίας ημών συν τη λοιπή προγονική κληρονομία, και εν μέσω πολλάκις δεινών πειρατηρίων ασινής διαδραμούσα, διασέσωσται, θεία συνάρσει, μέχρι των ημερών ημών. Κατά τον παρόντα όμως αιώνα, ότε ο εκ Δυσμών δίκην χειμάρρου λάβρως εισρέων εν τη Ανατολή πολιτισμός, πάσας τρεπόμενος τροπάς ώσπερ ο Πρωτεύς εκείνος, ήρξατο κατακλύζων πάσαν ευγενή του Γένους κληρονομίαν, ανεφύη παρ\' ημίν ζήτημα σπουδαιότατον, εθνικόν άμα και εκκλησιαστικόν, απαύγασμα πάντως τυγχάνον της νέας ευρωπαϊκής παιδεύσεως και ανατροφής ημών, αφορών δε εις το τιμαλφές των μακαρίων πατέρων ημών κειμήλιον, την εκκλησιαστικήν μουσικήν.