Για σόλο βιολοντσέλο

Το δημιουργικό έργο του Ανέστη Λογοθέτη (1921-1994) χωρίζεται σε δύο περιόδους: η πρώτη (1943-1959) περιλαμβάνει έργα σε παραδοσιακή μουσική σημειογραφία, ενώ η δεύτερη (1959-1994) έργα σε μη συμβατική μουσική σημειογραφία (κατά το συνθέτη «γραφική» ή «πολυμορφική»). Βασικό χαρακτηριστικό του προσωπικού του συστήματος σημειογραφίας είναι μια πρωτότυπη σύζευξη μουσικής και εικαστικών τεχνών, με την οποία ο συνθέτης προσπάθησε να περιγράψει τη δομή των έργων του και την εξέλιξή της στο χρόνο.
Η Σουίτα για σόλο βιολοντσέλο, LWN[1] 33 (Δεκέμβριος 1952), με τον αρχικό τίτλο FünfIntegrationen [Πέντε ενσωματώσεις], γράφτηκε με την πρόθεση να μπορεί να παιχτεί εναλλακτικά από σόλο κοντραμπάσο, ιδέα η οποία εγκαταλείφθηκε κατά την επεξεργασία του έργου. Ωστόσο, όσο ακόμη ζούσε ο συνθέτης, πραγματοποιήθηκε τουλάχιστον μία εκτέλεση από σόλο κοντραμπάσο.
Το έργο ανήκει αισθητικά στο βιενέζικο εξπρεσιονισμό και αποτελείται από πέντε σύντομα μέρη: I. Agitato, II. Burlesco, III. Grave, IV. Allegro και V. Scherzoso. Η επιλογή του σολιστικού οργάνου, η διάταξη σε μορφή σουίτας, αλλά και η σχετικά απλή δομή του κάθε μέρους, με ορισμένα σποραδικά –αλλά χαρακτηριστικά– στοιχεία πολυφωνίας, παραπέμπουν στις Σουίτες για σόλο βιολοντσέλο του J.S. Bach, χωρίς όμως το συνθετικό πρότυπο να γίνεται εμπόδιο στη νέα δημιουργία.
Γιάννης Σαμπροβαλάκης