Για Φλάουτο και Ορχήστρα.

Είναι μία σπουδή πάνω στο ύφος σαν βασική προϋπόθεση της οργάνωσης της φόρμας σονάτα, προσθέτοντας τον ελεγχόμενο αυτοσχεδιασμό σαν στοιχείο της μουσικής αναπνοής, όπως εκτιμάται και ο ρόλος της διάρθρωσης της σύνθεσης μιας κορώνας (auskomponierte Fermate), στην επεξεργασία του μουσικού υλικού. Έτσι, η φόρμα αποκτά μία ερμηνεία ξεχωριστή κάτω από το διάφανο νεορομαντικό ύφος του έργου.

Το έργο είναι σʼ ένα μέρος και αποτελείται:

Εισαγωγή Πρώτο θέμα (Α) Μ. 1-18 Μ. 19-46

Δεύτερο θέμα (Β) Μ. 47-71

Ανάπτυξη Α + Β Μ. 72-135

Coda M. 136-156