Το βιβλίο αυτό γράφεται είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του Τάσου Χαλκιά. Ισχυρή προσωπικότητα, μουσικός που ξεχωρίζει στο διηνεκές και φωτεινό παράδειγμα απέναντι στην κενότητα και την απληστία, που κυριάρχησε ως πρότυπο τις τελευταίες δεκαετίες, το αποτύπωμά του παραμένει ζωντανό κι επίκαιρο περισσότερο από ποτέ σε μια χρονική στιγμή που ο ελληνικός λαός δοκιμάζεται και η χώρα μας μοιάζει με κινούμενη άμμο.

Ο Τάσος Χαλκιάς παραμένει διαχρονικό σύμβολο της αστείρευτης δύναμης του ανθρώπου να μεγαλουργήσει κάτω από εντελώς αντίξοες συνθήκες. Υψώνει σημαία αντίστασης στο ευτελές και το κακόγουστο. Το φύσημά του, η εκφραστική δύναμη κι η γλυκύτητα του παιξίματός του είναι το αόρατο νήμα που με συνδέει με τη φλέβα μου απ' την Ήπειρο, με τον πατέρα μου, Γιάννη. Εκείνος με μπόλιασε από τα παιδικά μου χρόνια με το κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά και το βιβλίο είναι σπονδή στη μνήμη του.