Η διαποίκιλση, η τέχνη δηλαδή των ποικιλμάτων και των μελισμάτων, αποτελεί την πιο χαρακτηριστική ερμηνευτική πρακτική της παραδοσιακής μουσικής. Η μελέτη του Γιάννη Ζαρία καταγράφει και αναλύει αυτήν τη βιωματικά κυρίως καλλιεργημένη πρακτική και εστιάζει στον τρόπο ερμηνείας της στο ελληνικό παραδοσιακό βιολί. Στις 1.100 σελίδες του βιβλίου καταγράφονται περισσότερα από 1.000 μουσικά παραδείγματα, όπου αναδεικνύονται και ταξινομούνται τα κύρια χαρακτηριστικά των διαφόρων ποικιλτικών ιδιωμάτων του ελλαδικού χώρου. Το συνοδευτικό CD επενδύει τα παραδείγματα αυτά με αυθεντικά ηχητικά αποσπάσματα, ενώ στο πλούσιο Παράρτημα συγκεντρώνονται για πρώτη φορά βιογραφικά και δισκογραφικά στοιχεία περίπου 1.700 ερμηνευτών του ελληνικού παραδοσιακού βιολιού, καθώς και συναφές φωτογραφικό υλικό. Με αφετηρία το πεδίο «συνομιλίας» του παραδοσιακού με τους άλλους μουσικούς χώρους, η μελέτη συμβάλλει στην οριοθέτηση ενός «εγγραμματοποιημένου» συστήματος ερμηνείας της ελληνικής παραδοσιακής βιολιστικής «γλώσσας» και, μέσω αυτού, στην ανάδειξη της εκφραστικής της ιδιοτυπίας. ** Απευθύνεται πρωτίστως σε μουσικούς ερμηνευτές και μουσικολόγους, αλλά και σε όποιον αγαπά την παραδοσιακή μουσική και επιθυμεί να εντρυφήσει στις ιδιαιτερότητές της.**