Είναι αμφίβολο αν ο Γκλεν Γκουλντ θα ήξερε τι να κάνει έναν ψυχαναλυτή. Ένας ψυχαναλυτής, όμως, μπορεί να μάθει από εκείνον, και να το περάσει στον αναγνώστη. Να μάθει, όχι τη μουσική, αλλά κάτι που αφορά τη συνάντηση με τη μουσική, τη γραφή της και την ερμηνεία της.
Ο Jean-Pierre Galloy ακολουθεί μέσα από τις γραπτές μαρτυρίες του Γκλεν Γκουλντ τα ίχνη των δοκιμασιών του, όπου, στα όρια της τρέλας, μουσική, σώμα και γραφή αποκαλύπτουν την ευθραυστότητα των δεσμών τους.
H Micky Boccara-Schmelzer διατυπώνει τα ερωτήματα που, μαζί με τον πιανίστα, μας οδηγούν να συλλογιστούμε εκ νέου τους όρους της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η Myriam Mitelman μας μυεί στα απόκρυφα της ενδόμυχης σχέσης που διατηρεί ο Gould με τον Μπαχ, σχέση που σφραγίστηκε γύρω από το μυστήριο των Παραλλαγών Γκόλντμπεργκ, και ανανεώνει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον Μπαχ και την ιδιοφυή ερμηνεία του από τον Γκλεν Γκουλντ.
Ο Pierre Ebtinger ξαναπιάνει τα ερωτήματα αυτά σκιαγραφώντας μια θέση πάνω στη σχέση της μουσικής γραφής με τη σημαίνουσα λειτουργία. Τοποθετεί έτσι τα θεμέλια της επινόησης που συνιστά το έργο του Γκλεν Γκουλντ .

Η συλλογή αυτή σταχυολογεί τέσσερις από τις φωνές μιας πολύ ευρύτερης συζήτησης που έλαβε χώρα στους κόλπους του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας της Αναλυτικής Kλινικής (CERCLE), στο Στρασβούργο, που συντονίζει ο Armand Zaloszyc.