Ο Philip Glass διαμόρφωσε καταλυτικά τον ήχο της κλασικής μουσικής στα τέλη του 20ού αιώνα. Στην αυτοβιογραφία του, “Λέξεις χωρίς Μουσική,” η οποία έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές, παρουσιάζει μια νέα και απρόσμενη φωνή. Αυτή είναι η φωνή ενός γεννημένου αφηγητή, που ζωντανεύει τις αναμνήσεις του με τέτοια ζωντάνια ώστε οι αναγνώστες να νιώθουν τις στιγμές εκρηκτικής δημιουργίας, όπου η ζωή και η τέχνη συγχωνεύονται μαγικά.

Από τα παιδικά του χρόνια στη Βαλτιμόρη και τις σπουδές του στο Σικάγο και το Juilliard, μέχρι το πρώτο του ταξίδι στο Παρίσι και τη βαθιά επηρεαστική γνωριμία του με την Ινδία, ο Glass συγκινεί με τις αναμνήσεις από τους πρώτους του μέντορες και ανασυνθέτει τις εμπειρίες που διαμόρφωσαν τη δημιουργική του συνείδηση. Είτε περιγράφει τις υδραυλικές εργασίες στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’70 είτε τη συγγραφή της όπερας “Satyagraha,” ο Glass χρησιμοποιεί λέξεις για να μεταδώσει την έξαψη της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Η αυτοβιογραφία του επιβεβαιώνει ότι η μουσική έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο, μεταφέροντας στους αναγνώστες την ένταση και την ευφορία της καλλιτεχνικής του πορείας.

Bιογραφικό

Ο Philip Glass γεννήθηκε στη Βαλτιμόρη το 1937 και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και στο Juilliard. Έχει συνθέσει όπερες, κινηματογραφική μουσική και συμφωνίες, και εμφανίζεται τακτικά με το μουσικό σύνολό του, το Philip Glass Ensemble. Σήμερα, ζει στη Νέα Υόρκη

Κριτικές

Kirkus Reviews: Η αυτοβιογραφία του Philip Glass, “Words Without Music,” χαρακτηρίζεται από θερμότητα και ειλικρίνεια, παρουσιάζοντας τον συνθέτη ως έναν αποφασιστικό και πρωτοπόρο δημιουργό μιας νέας μουσικής γλώσσας. Αναλύει τις φιλίες, τις αγάπες και τη σχέση του με την πατρότητα, παρουσιάζοντας έναν τρυφερό και διορατικό αφηγητή​ (Kirkus Reviews)​.

The Independent: Το βιβλίο αναδεικνύει τις ζωντανές αφηγήσεις και σημαντικές συναντήσεις του Glass, με δημιουργούς όπως ο Salvador Dali και ο Martin Scorsese. Η αυτοβιογραφία “Λέξεις Χωρίς Μουσική” παρουσιάζει τις διάφορες επιρροές στη μουσική του Glass, από την αμερικανική καθημερινή ζωή και την avant-garde τέχνη έως τις ασιατικές μουσικές παραδόσεις​ (The Independent)​.

Compulsive Reader: H αυτοβιογραφία του Glass προσφέρει μαθήματα δημιουργικότητας, ζωής και μάθησης. Προσιτή σε όλους τους αναγνώστες, όχι μόνο για τους θαυμαστές του Glass​ (Compulsive Reader)​.

Washington Post: «Αποκαλυπτικό… [Ο Γκλας] πάντα υπερασπίζεται ενεργά τις καλλιτεχνικές επιλογές και την αισθητική του. Η μουσική του Γκλας μπορεί να ακούγεται απλή· κι όμως, ξεδιπλώνεται μέσα από τη διακριτική της πολυπλοκότητα». – Sudip Bose, Washington Post

The New Yorker: «Ο Γκλας, θεμελιώδης προσωπικότητα του μουσικού μινιμαλισμού, ήταν από τους πρώτους συνθέτες που απέρριψαν τη διάκριση μεταξύ “έθνικ” και δυτικής κλασικής μουσικής. Σε αυτήν την αυτοβιογραφία εξηγεί πώς έφτασε να θεωρεί μια σύνθεση όχι γραμμική αφήγηση αλλά εξελισσόμενες ρυθμικές ακολουθίες». – The New Yorker

New York Times: «Ένα βιβλίο όλο ζωντάνια και γλαφυρότητα. Ο Γκλας είναι από τους πλέον ευφραδείς συνθέτες». — New York Time