Ο μικρός Μότσαρτ προκαλούσε το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό του κοινού, όπου κι αν εμφανιζόταν, για το μοναδικό μουσικό ταλέντο του. Έμεινε για πάντα παιδί στην ψυχή, συνεπαρμένος από τις μελωδίες που γεννούσε η σκέψη του, δουλεύοντας με αγάπη το έργο που δημιούργησε. Έγραψε έργα για όλα τα είδη της μουσικής: λειτουργίες, συμφωνίες, κονσέρτα, τραγούδια και όπερες, σοβαρές και εύθυμες, για το θέατρο που αγαπούσε ιδιαίτερα.

Ήξερε πως ήταν πλασμένος για τη μουσική: «Δεν μπορώ να γράψω στίχους: δεν είμαι ποιητής. Δεν μπορώ να γράψω φράσεις τόσο καλλιτεχνικά, ώστε να τις κάνω να βγάζουν φώτα και σκιές: δεν είμαι ζωγράφος. Ούτε μπορώ να εκφράσω με γνεψίματα και παντομίμα τα συναισθήματα και τη σκέψη μου: δεν είμαι χορευτής. Μπορώ να το κατορθώσω όμως με ήχους: είμαι μουσικός».