...όπως τον γνώρισα

Ο Μανώλης Αγγελόπουλος είναι ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς ερμηνευτές που ανέδειξε αυτός ο τόπος. Ο μόνος που τόλμησε να «κοντράρει» σε δημοτικότητα και απήχηση τον «αυτοκράτορα» του λαϊκού τραγουδιού, Στέλιο Καζαντζίδη, την περίοδο της απόλυτης κυριαρχίας του στο μουσικό στερέωμα, γύρω στα 1959. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις συνοικίες του Πειραιά και της Αθήνας αλλά και στην επαρχία, το «μουσικό» κοινό χωρίστηκε σε δύο «αντίπαλα» στρατόπεδα, τους «Καζαντζιδικούς» και του «Αγγελοπουλικούς». Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια και τα άλλα μεγαθήρια:Περπινιάδη, Γαβαλά, Μπιθικώτση, Γκρέυ, Λύδια, Πόλυ Πάνου, Διονυσίου, Ζαγοραίο... Ο Αγγελόπουλος όμως με την τσιγγάνικη φλέβα του , τη γλυκιά, ευέλικτη, ατελείωτη και «άναρχη» φωνή του, την ομορφιά και τη φινέτσα του, την ανεμελιά και την «τρέλα» του κατέφερε με γρήγορα βήματα να ανέβει στην κορυφή, και σαν σφετεριστής «Άρχοντας» να γυρέψει τα σκήπτρα απ' τον «Αυτοκράτορα». (...)