Η Φούγκα από τον Ιωαννίδη Γιάννη.

Ένα από τα κύρια μαθήματα των Ανωτέρων Θεωρητικών της Μουσικής είναι η Φούγκα. Καθώς, μάλιστα, το κεφάλαιο αυτό είναι και το τελευταίο στην καθιερωμένη σειρά, διδάσκεται δηλαδή μετά την Αρμονία και την Αντίστιξη, αποτελεί και το επιστέγασμα των θεωρητικών μαθημάτων πριν από το καθαυτό μάθημα της Σύνθεσης.

Η «θεωρητικοποιημένη» προσέγγιση και διδασκαλία της Φούγκας αρχίζει ουσιαστικά (όπως συμβαίνει άλλωστε γενικότερα με όλες τις θεωρητικοποιήσεις) την εποχή κατά την οποία δεν γράφονται πια Φούγκες, δηλαδή τον 19ο αιώνα. Την εποχή αυτή είναι ακόμα «ζωντανή» η Φόρμα της Κλασσικής Διθεματικής Σονάτας - παρόλο που έργα μ’ αυτόν τον τίτλο γράφονται όλο και σπανιότερα, για τη θεωρία της εποχής, το σχήμα της Διθεματικής Σονάτας ταυτίζεται σχεδόν με την έννοια της «Μορφής» γενικά, ενώ η Φούγκα εκτιμάται και γίνεται αντικείμενο διδασκαλίας κυρίως για τις «δεξιοτεχνικές» και «συνδυαστικές» ικανότητες και γνώσεις που απαιτεί η σύνθεσή της, η κατοχή των οποίων θεωρείται και σαν ουσιαστική προϋπόθεση για την περαιτέρω ενασχόληση με τη Σύνθεση.

Δείτε ενδεικτικό απόσπαμα του βιβλίου εδώ.