Βιβλία για τη δύναμη της μουσικής νο4 #thepowerofmusic
Μουσικοθεραπευτική θεωρία και πράξη, Γαρυφαλλιά Ντζιούνη
Συνοπτική περιγραφή του βιβλίου
Απ’ όλες τις τέχνες, η μουσική είναι η μόνη που χρησιμοποιήθηκε τόσο πολύ και διαχρονικά και ως θεραπευτικό μέσο.
Εύλογα, επομένως, προέκυψε το ερώτημα:
Σε ποιες ιδιότητες οφείλει η μουσική τις θεραπευτικές δυνατότητές της, τόσο θαυμαστές ώστε να διατυπωθεί η άποψη πως η κάθε ασθένεια είναι ένα μουσικό πρόβλημα και η θεραπεία του μια μουσική λύση;
Μετά από μακρά πορεία δια μέσου των αιώνων, η Μουσικοθεραπεία σήμερα αποτελεί πλέον επιστήμη που αποβλέπει στη χρήση της μουσικής και των ήχων όχι μόνο στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής αγωγής και στη διαδικασία επανένταξης του θεραπευμένου ατόμου αλλά και ως μέσον για την απόκτηση και διατήρηση της ψυχοσωματικής και πνευματικής υγείας.
Η διαπίστωση αυτή λειτούργησε για την συγγραφέα ως ερέθισμα στην προσπάθεια εντοπισμού και συσχέτισης αναφορών που έχουν ήδη αποτελέσει εμπειρικό προηγούμενο για επιστημονικές εφαρμογές μουσικοθεραπευτικής αγωγής αλλά και για την ανακάλυψη “κρυμμένων” αναφορών, οι οποίες αποτελούν δυνητικά αφορμές για την διεύρυνση των θεραπευτικών δυνατοτήτων της μουσικής, μέσα από τη μελέτη της αρχαιοελληνικής γραμματείας, από τα Ομηρικά χρόνια έως και την ελληνιστική εποχή.
Eξάλλου, ο τεράστιος αυτός πλούτος πηγών παρέχει την δυνατότητα για την ανάδειξη της διαχρονικότητας της ιδέας της σχετικής με την αξιοποίηση των θεραπευτικών ιδιοτήτων της μουσικής αλλά και παρακολούθησης της διαχρονικής εξέλιξης αυτής της ιδέας, στη διάρκεια μιας μακράς προεπιστημονικής εποχής, όπου διαπιστώνεται -όπως, άλλωστε έχει συμβεί για πάμπολλες επιστήμες, ανάμεσά τους η Φιλοσοφία, η Ιστορία, τα Μαθηματικά, η Φυσική, η Γεωμετρία, η Γλωσσολογία, η Ιατρική κ.ά.- ότι οι ρίζες της Μουσικοθεραπείας ως νεότερης επιστήμης πρέπει και στην περίπτωσή της να αναζητηθούν στην αρχαιοελληνική σκέψη.
Από τον πρόλογο του βιβλίου:
Δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαίο και άνευ ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι μια σχετικώς νέα επιστήμη, που τείνει να γίνει πλήρως αποδεκτή από την διεθνή ιατρική κοινότητα, έχει ήδη πάρει τελεσίδικα την ονομασία “Μουσικο- θεραπεία”, –παρ’ όλο που κατά καιρούς είχαν προταθεί ένα πλήθος άλλων όρων. Και τούτο, όχι μόνον διότι με την έκφραση “μουσική θεραπεία” συμβαίνει να έχει για πρώτη φορά στην αρχαιοελληνική Γραμματεία προσδιοριστεί η θεραπευτική επενέργεια της μουσικής αλλά, κυρίως, διότι η ελληνική γλώσσα είναι εκείνη που προσέδωσε το μέγιστο δυνατόν εννοιολογικό περιεχόμενο στην εν λόγω έκφραση, ανταποκρινόμενη στην προσπάθεια να καθοριστούν το ερευνητικό πεδίο και τα μεθοδολογικά εργαλεία της Μουσικοθεραπείας, δηλαδή, η επιστημολογική της οντότητα.
Πράγματι, η λέξη “μουσικοθεραπεία” δηλώνει αφενός το “εργαλείο”, τον τρόπο, την μέθοδο της θεραπευτικής επέμβασης, αφετέρου το [επιδιωκόμενο] αποτέλεσμα, την βελτίωση ή και την αποκατάσταση της υγείας, την θεραπεία διά της μουσικής. Αν, όμως, το ρήμα στην ενεργητική του φωνή (“θεραπεύω”) ως μεταβατικό, δηλώνει την πράξη, στην μέση φωνή (“θεραπεύομαι”) αποκαλύπτει την δυνατότητα αξιοποίησης της μουσικής ως αυτο-θεραπευτικού μέσου, της αυτοθεραπείας δια της μουσικής· οι αναφορές σε περιπτώσεις μουσικών εκτελεστών και συνθετών που μετήλθαν αφ’ εαυτόν την “μουσική ιατρεία” και λυτρώθηκαν, ιδίως από τα ποικίλα συμπτώματα της ψυχικής βασάνου, αφθονούν στην σχετική βιβλιογραφία.
Δείτε τα περιεχόμενα του βιβλίου εδώ
