Παραθέτουμε πιο κάτω ένα διάλογο που διαμείφτηκε στο διαδίκτυο μεταξύ του γνωστού Ζακυνθινού εκδότη Δ. Βίτσου (Περίπλους) και της συγγραφέως Αύρας Ξεπαπαδάκου. Στο διάλογο αναδεικνύεται η παράδοξη όντως σχέση που έχουν οι Ζακυνθινοί με την ιστορία  και τον πολιτισμό τους.

«Αγαπητέ κ. Βίτσο,
Σας ευχαριστώ θερμά για την αναφορά στη διατριβή μου, η οποία έχει πλέον εκδοθεί, σε εκ βάθρων αναθεωρημένη εκδοχή από τις εκδόσεις Fagotto (Α. Ξεπαπαδάκου, Παύλος Καρρέρ, Σειρά: Βιογραφίες Ελλήνων Συνθετών, Αθήνα: Fagottobooks, 2013). Όμως ακόμη και χωρίς τη δική μου μελέτη, εύχομαι ολόψυχα να υλοποιηθεί η αξιόλογη πρότασή σας.
Θα ήθελα ωστόσο να παρατηρήσω -όχι εν είδει παραπόνου (επουδενί) αλλά εκφράζοντας ειλικρινή απορία- ότι ποτέ δεν υπήρξε πρωτοβουλία εκ μέρους των τοπικών αρχών να παρουσιαστεί η βιογραφία του Καρρέρ στη γενέτειρά του και να διοργανωθεί ένα αφιέρωμα στη μνήμη και το έργο του.
Με εκτίμηση,
Αύρα Ξεπαπαδάκου»

[ Ό,τι δεν έκαναν οι ζακυνθινοί έκανε ο σπουδαίος εκδοτικός μουσικός οίκος Fagotto που έχει έδρα τη Λευκάδα. Το πιο πάνω μήνυμα έλαβα από την κ. Αύρα Ξεπαπαδάκου μετά την ανάρτηση τη σχετική με την αναγκαιότητα να κυκλοφορήσει από την Αντιπεριφέρεια Ζακύνθου μια εκδοτική σειρά με διδακτορικές διατριβές που αφορούν στη Ζάκυνθο, ανάμεσα στην οποία αναφερόταν και η δική της.Εννοείται, ότι οι τυχόν επί μέρους εκδόσεις, ιδιωτικές ή σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, είναι κάτι διαφορετικό από μια Ζακυνθινή εκδοτική σειρά που θα προβληθεί και θα διαδοθεί. Για παράδειγμα ο πρόεδρος της Ένωσης Ζακυνθίων θα γίνει δεκτός μεθαύριο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αναρωτιόταν τι βιβλίο σχετικό με την Ζάκυνθο θα μπορούσε να του προσφέρει. Καταλήξαμε σε ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα αντίτυπα του: «Πανηγυρικό Τεύχος της Εκατονταετηρίδας από τη γέννηση του Δ. Σολωμού» (Πρώτη έκδοση: 1902, Αναστατική Δεύτερη έκδοση:1999 από «Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων» & «Εκδόσεις Περίπλους» ]

[Η Αύρα Ξεπαπαδάκου είναι λέκτωρ στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου διδάσκει ιστορία του θεάτρου και της όπερας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν στη μουσικοθεατρική ζωή του 19ου αιώνα. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες με θέματα όπως οι σχέσεις μεταξύ ιταλικής και επτανησιακής όπερας, το ζήτημα του εξευρωπαϊσμού/οριενταλισμού της ελληνικής όπερας και μουσικής, οι ευρωπαϊκοί λυρικοί θίασοι και καλλιτέχνες που περιόδευαν στη νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολή, η εισβολή της οπερέτας στη νέα ελληνική σκηνή. Το θέμα του πρόσφατου βιβλίου της είναι ο Ιόνιος συνθέτης όπερας Παύλος Καρρέρ (Αθήνα: Fagotto, 2013). Ήταν επιστημονική υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος Archivio, που αφορούσε στο αρχείο του Romeo Castellucci και της Socìetas Raffaello Sanzio και είναι μέλος της κύριας ερευνητικής ομάδας του προγράμματος ARCH-Αριστεία ΙΙ: Αρχειακή Έρευνα και Πολιτιστική Κληρονομιά. Το θεατρικό αρχείο της Socìetas Raffaello Sanzio. Την άνοιξη του 2015 πραγματοποίησε έρευνα στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας-Σακραμέντο, ενώ προσφάτως τής απενεμήθη το μουσικολογικό βραβείο BalzanTowards a global history of music (2015-2016).]