El Sistema, σώζοντας ζωές – Εξάντας – Αυγερόπουλος 

Ένα απόγευμα του 1975 σ’ ένα γκαράζ του Καράκας της Βενεζουέλας, ο 36χρονος τότε καθηγητής μουσικής και οικονομολόγος José Antonio Abreu ξεκίνησε μια σταυροφορία που φαινόταν απολύτως ουτοπική. Να σώσει όσα περισσότερα παιδιά μπορεί από τη φτώχεια, τους δρόμους και την εγκληματικότητα, μαθαίνοντάς τους, δωρεάν, κλασσική μουσική και κάνοντάς τα μέλη μιας κλασσικής συμφωνικής ορχήστρας.

“Τίποτα σαν την πρώτη πρόβα”, αναπολεί ο μαέστρος Abreu, 74 ετών σήμερα. “Είναι η στιγμή που θυμάμαι με μεγαλύτερο πάθος. Τα υπόλοιπα ήταν μια μεγάλη καθημερινή συγκίνηση”.

Σε εκείνη την πρώτη πρόβα ήρθαν μόλις 11 παιδιά. Όμως ο σπόρος είχε πέσει ήδη στο χώμα, γεννώντας αυτό που θα έμενε παγκοσμίως γνωστό ως EL SISTEMA (Το Σύστημα). Ένα όργανο Παιδείας, αλλά και ταυτόχρονα ένα όπλο κατά της φτώχειας. Ένα εργαλείο κοινωνικής αλλαγής. Μια απόπειρα να αλλάξει ο κόσμος μέσω της μουσικής!

Τέσσερις δεκαετίες μετά την ίδρυσή του το 1975, το «El Sistema» του Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου έχει εξαπλωθεί σε όλη τη Βενεζουέλα, ακόμη και στις απομονωμένες τροπικές περιοχές. Όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν από τη χώρα στήριξαν το πρόγραμμα, κατανοώντας την κοινωνική συνεισφορά του. Επί Τσάβες, η υποστήριξη απογειώθηκε, φτάνοντας τα 65 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Τα 11 παιδιά που εμφανίστηκαν στην πρώτη πρόβα έχουν γίνει 370.000 και προέρχονται κυρίως από τα φτωχά στρώματα του λαού. Φοιτούν σε 285 μουσικά σχολεία, τα οποία ονομάζονται «Πυρήνες».

Στους «Πυρήνες» λειτουργούν 285 παιδικές και νεανικές συμφωνικές ορχήστρες, ενώ έχουν σχηματιστεί επίσης και 30 επαγγελματικές. Έχουν δημιουργηθεί 5.620 θέσεις εργασίας. Τα παιδιά εγγράφονται στους «Πυρήνες» και δηλώνουν τι όργανο θα ήθελαν να παίξουν. Το όργανο τούς δίδεται δωρεάν. Οι γονείς έχουν την υποχρέωση να πληρώνουν μόλις €5 τον χρόνο ως συμμετοχή. Και εδώ αρχίζουν οι διαφορές με το κλασικό σύστημα μουσικής εκπαίδευσης που έχουμε συνηθίσει. Ο μαθητής δεν διδάσκεται μόνος του. Βρίσκεται ενταγμένος μέσα σε μια μεγάλη συμφωνική ορχήστρα. Μαθαίνει παίζοντας.

«Αυτό επιτρέπει», όπως εξηγεί ο διευθυντής του «Συστήματος» Εδουάρδο Μέντεζ, «να δημιουργηθεί, πρώτον ένα αίσθημα ευθύνης, ότι αν δεν παίξω καλά, θα πάρω στον λαιμό μου και όλους τους άλλους. Και δεύτερον, ένας υγιής ανταγωνισμός, ότι αφού ο διπλανός μου μπορεί να το κάνει, μπορώ να το κάνω κι εγώ. Με την παραδοσιακή μέθοδο, για να φτάσεις να παίξεις ένα έργο του Μάλερ με μια ορχήστρα, πρέπει να μελετήσεις πάρα πολλά χρόνια, πριν να έχεις την ευκαιρία να καθίσεις να παίξεις. Εδώ όχι. Εδώ 3-4 ετών παίζεις την “Πρώτη” του Μπετόβεν, την “Τέταρτη” και την “Πέμπτη” του Τσαϊκόφσκι, οποιοδήποτε έργο υψηλού επιπέδου και σπουδαιότητας, στα εφτά, οκτώ ή δέκα σου χρόνια το κάνεις».

Το «El Sistema» έχει αναδείξει μουσικούς παγκόσμιας κλάσης, ενώ μαέστροι διεθνούς κύρους από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ταξιδεύουν στη Βενεζουέλα για να διευθύνουν 17χρονα και 18χρονα ταλέντα. Η Συμφωνική Ορχήστρα Σιμόν Μπολίβαρ, η ναυαρχίδα του «El Sistema», θεωρείται μία από τις 10 καλύτερες συμφωνικές στον κόσμο, κατατάσσοντας τη χώρα ανάμεσα στις μεγάλες μουσικές δυνάμεις του πλανήτη.

Ο δημοσιογράφος Γιώργος Αυγερόπουλος ρωτάει τον μαέστρο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου αν πιστεύει πως έχει πετύχει τους αρχικούς του στόχους. «Όχι» του απαντά. «Είμαστε στο δρόμο για να τους πετύχουμε. Μας λείπει ακόμη πολύς δρόμος… Για μένα, μόλις αρχίζουμε…».

Βασικοί Συντελεστές

Σενάριο, Σκηνοθεσία, Επιτόπια Έρευνα: Γιώργος Αυγερόπουλος 
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Βασίλης Μουρίκης
Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή
Συντονισμός Έρευνας: Γεωργία Ανάγνου
Έρευνα: Μανώλης Φυλακτίδης
Μοντάζ: Βασίλης Μάγκος, Άννα Πρόκου

Πληροφορίες από το site της ΕΡΤ