Μετά από πολυετείς προσπάθειες παραγόντων και δασκάλων της παραδοσιακής μουσικής το υπουργείο Πολιτισμού με την κοινή Υπουργική Απόφαση 7275/2022 – ΦΕΚ 77/Β/17-1-2022  ορίζει τις προϋποθέσεις λειτουργίας Σχολών Παραδοσιακής Μουσικής και ένα αίτημα πολλών ετών ικανοποιείται.  Κατοχυρώνονται  τα επαγγελματικά δικαιώματα για όλους όσους διδάσκουν και διδάσκονται όργανα Παραδοσιακής Μουσικής, σ’ αυτά τα  εκπαιδευτήρια.  Και έτσι, όποιος σπουδάζει κάποιο παραδοσιακό όργανο σε μια μουσική σχολή ή ένα ωδείο ακολουθεί συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών με επίπεδα, τάξεις και υποχρεωτικά μαθήματα και μπορεί να λάβει αναγνωρισμένο πτυχίο ή δίπλωμα μουσικοδιδασκάλου με την αντίστοιχη ειδίκευση.

«Η εξέλιξη αυτή, διευρύνει θεματικά και αναβαθμίζει ποιοτικά την ελληνική μουσική εκπαίδευση. Δικαιώνει τις άοκνες προσπάθειες δασκάλων και μαθητών σε Ωδεία, Μουσικές Σχολές και Σχολές Βυζαντινής Μουσικής. Η αναγνώριση αυτή δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επαναδραστηριοποίηση των τεχνιτών κατασκευής των οργάνων, που χρησιμοποιεί αυτό το είδος της μουσικής, διασώζοντας μακραίωνες παραδόσεις. Για πρώτη φορά, από το 19ο αιώνα, όταν άρχισαν να λειτουργούν Μουσικά Εκπαιδευτήρια, τα Τμήματα Μουσικών Οργάνων Παραδοσιακής Μουσικής αναγνωρίζονται από την Πολιτεία. Η αναβάθμιση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, στην οποία περιλαμβάνεται και η αναβάθμιση της ελληνικής μουσικής εκπαίδευσης, αποτελεί προτεραιότητά μας. Η θεσμοθέτηση των σπουδών παραδοσιακής μουσικής αποτελεί την πρώτη απτή κίνηση» δήλωσε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη

 

Ποια τμήματα σπουδών θα λειτουργούν και ποια παραδοσιακά όργανα θα διδάσκονται;

 

1.Στις προβλεπόμενες από την παρ.13 του άρθρου 10 του ν. 3207/2003, Σχολές Παραδοσιακής Μουσικής αναγνωρίζονται σπουδές και τίτλοι των καθιερωμένων ελληνικών παραδοσιακών οργάνων στο τοπικό, πανελλήνιο έως και ευρύτερο ανατολικό ρεπερτόριο, στα επί μέρους είδη της δημώδους, νεοελληνικής λαϊκής αστικής και «λόγιας» – έντεχνης ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και στα εν χρήσει δάνειά της από συγγενείς μουσικές παραδόσεις της ανατολικής Μεσογείου.

 

2.Στις Σχολές Παραδοσιακής Μουσικής Λειτουργούν τα εξής Τμήματα Σπουδών:

 

Α) Τραγουδιού και Οργάνων πανελληνίου και ευρυτέρου ανατολικού ρεπερτορίου

Β) Οργάνων τοπικών παραδοσιακών ρεπερτορίων,

Γ) Οργάνων του ειδικού ρεπερτορίου της Νεοελληνικής λαϊκής Αστικής Μουσικής,

και Δ) Θεωρητικών.

 

Α. Το Τμήμα Τραγουδιού και Οργάνων πανελληνίου και ευρύτερου ανατολικού ρεπερτορίου αφορά Σπουδές και τίτλους στο

Α1: Ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι και

Α2: στα όργανα:

ΧΟΡΔΟΦΩΝΑ

Α2α. Ούτι,

Α2β. Λαούτο,

Α2γ. Πολίτικο Λαούτο,

Α2δ. Πανδουρίδα – Ταμπούρ (ένας τίτλος για νυκτό και τοξωτό),

Α2ε. Πανδουρίδα – Ταμπουράς Α2στ. Μαντολίνο,

Α2ζ. Σαντούρι,

Α2η. Τσίμπαλο,

Α2θ. Κανονάκι,

Α2ι. Πολίτικη Λύρα Α2ια. Βιολοντσέλο Α2ιβ. Βιολί.

ΑΕΡΟΦΩΝΑ

Α2ιγ. Νέι,

Α2ιδ. Κλαρίνο,

Α2ιε. Φλογέρα – Σουραύλι (μακρές: γαβάλι, φλάουτα -κλειστού – ανοικτού σωλήνα, και βραχείες, όλες ένας τίτλος),

Α2ιστ. Σύριγγα Πανός (μουσκάλι),

Α2ιζ. Τρομπέτα,

Α2ιη. Σαξόφωνο,

Α2ιθ. Τρομπόνι

ΜΕΜΒΡΑΝΟΦΩΝΑ

Α2κ. Παραδοσιακά μεμβρανόφωνα κρουστά (νταούλια, ντέφια, μπεντίρ, τουμπελέκι, ένας τίτλος για όλες τις υποκατηγορίες).

 

Β. Το Τμήμα Οργάνων τοπικών παραδοσιακών ρεπερτορίων, αφορά σπουδές και τίτλους στα όργανα:

ΧΟΡΔΟΦΩΝΑ

Βα. Κρητική λύρα,

Ββ. Ποντιακή λύρα (και καππαδοκικός κεμανές, ένας τίτλος),

Βγ. Λύρα Ανατολικού Αιγαίου (Δωδεκαννήσων και Λήμνου, ένας τίτλος),

Βδ. Λύρα Θράκης και Μακεδονίας (ένας τίτλος),

ΑΕΡΟΦΩΝΑ

Βε. Άσκαυλος (Μακεδονική – Θρακική γκάιντα, Νησιώτικη τσαμπούνα, Ποντιακό αγγείον ένας τίτλος).

Βστ. Ζουρνάς (Μακεδονίας, Θράκης, Στερεάς Ελλάδος, ένας τίτλος).

 

Γ. Το τμήμα Οργάνων του ειδικού ρεπερτορίου της

Νεοελληνικής λαϊκής Αστικής Μουσικής αφορά σπουδές και τίτλους στα όργανα:

Γα. Μπουζούκι (τρίχορδο, τετράχορδο, τζουρά, μπαγλαμά: ένας τίτλος για όλες τις υποκατηγορίες),

Γβ. Λαϊκή κιθάρα.

Γγ. Αερο-ιδιόφωνα: Ακκορντεόν

 

Δ. Το τμήμα Θεωρητικών αφορά Σπουδές και τίτλους για την θεωρία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

 

Παραλείπονται όργανα με μικρή παρουσία στο ρεπερτόριο όταν μπορούν να λογισθούν ως απλούστερες εκδοχές άλλων γνωστών, όπως οι μαντούρες, ο δίχορδος μακεδονικός ταμπουράς, το μπουλγαρί, η ηπειρώτικη τζαμάρα, η φυσαρμόνικα για Νεοελληνική Αστική μουσική κ.λπ.

Παραλείπονται επίσης επί του παρόντος όργανα ελληνικά που είχαν στο παρελθόν παρουσία στην ελληνική μουσική παράδοση παρά τις περιορισμένες προσπάθειες αναβίωσης. Ενδεικτικά αναφέρονται η αρχαία λύρα, ο αρχαίος αυλός (γνωστός και ως μέι σε ανατολικές γειτονικές παραδόσεις), ο δίαυλος ή ακόμα τύποι ύδραυλης.

Παραλείπονται επίσης επί του παρόντος όργανα ανατολικά ή σύγχρονα ευρωπαϊκά ή διασκευές με περιορισμένη παρουσία, όπως το ασυγκέραστο σαντούρι, το τουρκικό σάζι, το αραβικό μποζούκ, το τάρ, το μπάντζο, η άταστη κιθάρα, το κοντραμπάσο, το ευφώνιο, η τού- μπα και τα πληκτροφόρα με φυσικό (πιάνο) ή ηλεκτρονικό (συνθεσάιζερ) Ήχο.

Τοπικά Όργανα, ή όργανα των παραπάνω περιπτώσεων που επί του παρόντος αποκλείονται, δύνανται στο μέλλον να εισαχθούν ή να αλλάξουν τμήμα, εάν καθιερωθούν στην πράξη.