Ενα συνέδριο που το ασυνείδητο και το όνειρο, τα ψυχικά δυναμικά και οι ασυνείδητοι ψυχικοί μηχανισμοί πλέκουν το κουβάρι που αναζητά τον μίτο της Αριάδνης ή τις θαυμαστές ιδιότητες του πνεύματος του λυχναριού, για να ξαναβρεί το δρόμο της ψυχικής συγκρότησης.

«Μύθος και Παραμύθι: από την αφήγηση στον ψυχαναλυτικό λόγο» είναι ο τίτλος του 2ου επιστημονικού συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Παιδιού και Εφήβου (ΕΕΨΨΠΕ), που θα πραγματοποιηθεί στις 16 – 18 Μαρτίου 2018 στο ξενοδοχείο Divani Acropolis Palace.

Μέσα από τα μονοπάτια των μύθων και των παραμυθιών, εκεί όπου ο τόπος και ο χρόνος χάνουν την «πραγματική» τους διάσταση, η Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Παιδιού και Εφήβου προσπαθεί να κατανοήσει και να συνθέσει το μη ορατό, το άμορφο, το συγκρουσιακό της ψυχικής λειτουργίας.

Άλλες φορές ο Οιδίποδας και η Μήδεια και άλλες οι μάγισσες των παραμυθιών και τα ξωτικά, ξαναζωντανεύουν στον ψυχαναλυτικό χώρο μέσα από τα στόματα των παιδιών σε μια προσπάθεια να δώσουν νόημα στις ασυνείδητες συγκρούσεις χρησιμοποιώντας τα αρχέτυπα και τους συμβολισμούς που οι Ήρωες του παρελθόντος και οι ιστορίες τους διαθέτουν.

Μαζί με το παιχνίδι, το όνειρο αλλά και την τέχνη, μύθος και παραμύθι βρίσκονται σ’ έναν ανοιχτό διάλογο με την ψυχανάλυση. Πλεγμένα αρμονικά μεταξύ τους δημιουργούν ένα μοτίβο απαρτίωσης του ψυχισμού διευκολύνοντας την ψυχική εξέλιξη και τη σχέση με τον εξωτερικό κόσμο, συνδέοντας νοήματα και φαντασίες με την πραγματικότητα.

Όπως είπε ο μεγάλος ψυχαναλυτής Winnicott, «η ψυχοθεραπεία έχει να κάνει με δύο ανθρώπους που παίζουν μαζί», ενώ αντίστοιχα ο Πικάσο ανέφερε ότι του πήρε πολλά χρόνια να μάθει να ζωγραφίζει όπως τα παιδιά.

Παράλληλα, η αφηγηματική λειτουργία, καθώς χάνεται πίσω στον χρόνο και διαχέεται στους τόπους, δηλώνει την απαραίτητη σχεδόν ανάγκη της κοινότητας, αλλά και κάθε ανθρώπου να μιλήσει και κάποιος να τον ακούσει, να κατανοήσει και να αποκτήσει κάποιο νόημα ο λόγος και η σκέψη του.

Στο πλαίσιο της ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας, το παιδί και ο έφηβος, προσπαθώντας να τοποθετήσουν τον εαυτό τους σ’ έναν ψυχικό τόπο και μία χρονική συνέχεια, οδηγούνται συχνά στην αφήγηση του «προσωπικού τους μύθου» που παλεύουν να ιστορικοποιήσουν.

Δεν είναι μόνο η παραμυθία, η παρηγοριά, που αναζητούν, αν και κάποιες φορές μοιάζει επιβεβλημένη, αλλά η αναγνώριση ενός ψυχικού χώρου, όπου οι άμυνες και οι ενορμήσεις κυριαρχούν.

Στον διάλογο που προσδοκά να ανοίξει η Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Παιδιού και Εφήβου στο πλαίσιο του Συνεδρίου της, θα έχει αρωγούς ως επίτιμους προσκεκλημένους την Αννα Αγγελοπούλου, κοινωνική ανθρωπολόγο, ψυχαναλύτρια στο πανεπιστήμιο Paris III Sorbonne Nouvelle, τον Κώστα Γεωργουσόπουλο συγγραφέα – κριτικό, επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, την Εμμανουέλλα Κατρινάκη, Δρα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, τη Margaret Rustin, επίτιμη σύμβουλο Ψυχοθεραπείας Παιδιού και Εφήβου στο Tavistock Center του Λονδίνου, Αναλύτρια Παιδιών και Κλινική Συνεργάτιδα της Βρετανικής Ψυχαναλυτικής Κοινότητας, τον Michael Rustin, καθηγητή Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου East London, επισκέπτη καθηγητή στο Tavistock Center και στο Πανεπιστήμιο Essex, συνεργάτη της Βρετανικής Ψυχαναλυτικής Κοινότητας.