06.00
Το ξυπνητήρι χτυπάει καθημερινά την ίδια ώρα. Στη σκέψη μου έρχεται η πρώτη λέξη της μέρας και δεν είναι άλλη από το «ευχαριστώ». Με αυτό ξεκινώ πάντα· με ευγνωμοσύνη για τη νέα μέρα που θα μου χαριστεί και όλα όσα πρόκειται να ζήσω στη διάρκειά της.

06.00-10.00
Οι ιερές, οι γλυκές ώρες του πρωινού. Αρχίζω με γιόγκα και διαλογισμό και κατόπιν διαβάζω και ακούω τα νέα της ημέρας. Αφουγκράζομαι την όμορφη ησυχία του σπιτιού. Αυτές είναι ίσως οι μόνες ώρες της μέρας που δεν βιάζομαι. Παίρνω το πρωινό μου, που είναι πάντα λιτό, και χαίρομαι την παρέα του συζύγου μου (σ.σ. του μαέστρου Θεόδωρου Ορφανίδη). Συζητάμε το πρόγραμμά μας και μοιραζόμαστε όσα πρέπει να γίνουν. Γύρω στις 8 ανοίγω τα βιβλία μου και μελετάω εντατικά μέχρι τις 10. Πολύ σπάνια διαταράσσω αυτόν τον ρυθμό του πρωινού, γιατί μου εξασφαλίζει τη βεβαιότητα πως κάνω κάτι σωστό για τον εαυτό μου.

10.00
Μια άλλη… ζωή αρχίζει. Κάνω μαθήματα, πηγαίνω σε επαγγελματικές συναντήσεις, συναντώ φίλους και γνωστούς. Μου αρέσει να δέχομαι κόσμο στο σπίτι. Είναι μία συνήθεια που έχω αποκτήσει από τα χρόνια που έζησα στο εξωτερικό. Επειδή ακόμη κάνουμε πολλά ταξίδια, όταν είμαι στο σπίτι θέλω όλοι να έρχονται εκεί. Χρειάζομαι αυτήν την οικεία ατμόσφαιρα και θαλπωρή. Θέλω να έχω την εστία μου. Οταν έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο, απολαμβάνω μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας: στο Μοναστηράκι, στην Πλάκα, στο Θησείο – πάντα πεζή. Λατρεύω τα μικρά μαγαζιά και τα καταστήματα υφασμάτων. Μια φορά την εβδομάδα επισκέπτομαι τη δασκάλα μου των Εβραϊκών, με την οποία περνώ υπέροχο και ουσιαστικό χρόνο –συζητώντας μαζί της για διάφορα θέματα– ενώ παράλληλα μαθαίνω τη γλώσσα.

12.00
Ετοιμάζω το μεσημεριανό φαγητό μας. Αγαπώ την τελετουργία της προετοιμασίας του. Λένε ότι είμαι καλή μαγείρισσα. Ισως γιατί μπορώ με λίγα και απλά υλικά να φτιάξω κάτι νόστιμο. Συχνά έρχονται στο σπίτι φίλοι για να φάμε μαζί. Ως Μακεδονίτισσα και Πόντια χαίρομαι να τους περιποιούμαι.

13.00
Τρώμε. Κρατάω αυστηρά αυτήν την ώρα φαγητού, γιατί έχω πρόβες το απόγευμα και πρέπει να έχω ελαφρύ στομάχι.

14.00
Λίγη ανάπαυση και, έπειτα, ξανά διάβασμα. Οταν ετοιμάζομαι για ένα κοντσέρτο μελετώ συνέχεια.

15.00-18.00
Πηγαίνω στου Ζωγράφου, στην «Καλλίστω», τον χώρο δημιουργικών δράσεων όπου διδάσκονται, μεταξύ άλλων, η χορωδιακή πράξη, η μουσική προπαιδεία, γιόγκα και Tai Chi και όπου υπάρχουν μέχρι και βρεφικά εργαστήρια. Συντονίζω τις τάξεις, συνεργάζομαι με τη γραμματέα μου και τους καθηγητές.

18.00-21.00
Πρόβες, πρόβες, πρόβες! Πάντοτε υπάρχει ένα κοντσέρτο που θα γίνει, μία ηχογράφηση που βρίσκεται σε εξέλιξη και θα πρέπει να είμαι άριστα προετοιμασμένη.

21.00
Επιστροφή στο σπίτι και στη θαλπωρή του. Είναι συχνές οι προσκλήσεις σε πρεμιέρες, γεύματα και συναντήσεις, αλλά το ξυπνητήρι θα ξαναχτυπήσει στις 6 το επόμενο πρωί! Ετσι, όταν θα πω «ναι» για νυχτερινή έξοδο, διαλέγω προσεκτικά πού θα πάω και για ποιον λόγο. Εάν αποφασίσω να μείνω στο σπίτι, θα πάρουμε το τσάι μας μαζί με τον Θεόδωρο, θα κάνουμε έναν απολογισμό της ημέρας που φεύγει και θα προετοιμαστούμε για την καινούργια που έρχεται. Πολύ συχνά με ρωτούν οι φίλοι: Μα, δεν κάνεις τίποτα άλλο εκτός από ό,τι αφορά τη μουσική όλη την ημέρα; Τότε μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του Καβάφη: «Και μες στην τέχνη πάλι, ξεκουράζομαι απ’ την δούλεψή της». Είναι τόσο μεγάλη, τόσο ατέρμονη η μουσική – χωρίς αρχή και τέλος. Πώς θα μπορούσα να μην της είμαι πιστή, όταν ακόμη κι αυτή η ζωή δεν είναι αρκετή ώστε να τη χορτάσω και να την εξερευνήσω;

.

Πηγή