Από την Τασούλα Επτακοίλη

Νέα έκδοση:  Τασία Βέρρα και οι Βερραίοι τραγουδιστάδες
Άρης Μηλιώνης – εκδ. Το Δόντι, σελ. 364

«Γεννήθηκα στις Φαρές Αχαΐας στις 15 Μαρτίου 1941. Ο πατέρας μου, που ήταν μουσικός, πήγαινε κι έπαιζε στα γύρω χωριά. Πότε σε γάμο, πότε σε βαφτίσι ή σε κάποιο πανηγυράκι, κι έτσι τα φέρναμε βόλτα. Στο σχολείο τραγουδούσα στις πρόβες και στις εκδηλώσεις. Πρώτη σήκωνα πάντα το χέρι μου στην ώρα της μουσικής αλλά δεν μου άρεσε να είμαι στη χορωδία· ήθελα να με βάζει ο δάσκαλος να τραγουδάω μόνη μου…». Αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο. Ζωντανή, καθηλωτική, απολαυστική. Το κορίτσι που ήθελε να τραγουδάει μόνη είναι η 77χρονη σήμερα Τασία Βέρρα, η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα του παραδοσιακού τραγουδιού.

«Πήρα αέρα…»

Το επαγγελματικό της ντεμπούτο έγινε όταν ήταν μόλις δέκα ετών, με το συγκρότημα του πατέρα της, σ’ ένα πανηγύρι στη Γουριά Αιτωλοακαρνανίας. «Πήραμε την πρώτη παραγγελιά κι ο πατέρας μου έκανε νόημα: “Πες το”. Ημουν μπροστά στο μικρόφωνο, αλλά επειδή δεν το έφτανα, αν και ήμουν όρθια, το έγειρα λιγάκι για να το φέρω στα μέτρα μου. Το πρώτο τραγούδι που είπα ήταν ένα κλέφτικο, “Οι γιαγιάδες”. Δύσκολο, αλλά το είπα καλά κι αμέσως τα πράγματα άλλαξαν. Πήρα αέρα και κανείς δε με σταμάταγε».

Τέτοιες ιστορίες όμορφες, κι άλλες γλυκόπικρες, θα διαβάσει κανείς πολλές στο βιβλίο «Τασία Βέρρα και οι Βερραίοι τραγουδιστάδες» του Αρη Μηλιώνη, που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ και περιγράφει τη ζωή και το έργο μιας σπουδαίας οικογένειας μουσικών και μαζί της ένα κομμάτι της πολιτιστικής ιστορίας του τόπου μας. «Τα πανηγύρια τίμησαν και τιμούν με τον τρόπο τους οι Βερραίοι περίπου έναν αιώνα τώρα, σε όλη την Ελλάδα. Αποτύπωσαν με την τέχνη τους τη λαϊκή παράδοση, ψυχαγώγησαν τον κόσμο, τραγούδησαν γνήσια», λέει ο συγγραφέας.

Το βιβλίο (που συνοδεύεται από cd με χαρακτηριστικά τραγούδια των Βερραίων) περιλαμβάνει την αυτοβιογραφία της Τασίας Βέρρα αλλά αφηγείται και την ιστορία όλης της οικογένειάς της. Κι αυτό το συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο του αυθεντικού δημοτικού τραγουδιού και του ελληνικού πανηγυριού κλείνει με κείμενα γνωστών προσώπων της μουσικής για τη σπουδαία τραγουδίστρια. «Η φωνή της μας γιατρεύει. Η φωνή της είναι χαρά, παρηγορία, μεράκι, καημός», γράφει η Γλυκερία. «Ο μοναδικός τρόπος ερμηνείας της έχει γίνει σχολή διδασκαλίας για τους νεώτερους», τονίζει ο Χρόνης Αηδονίδης. Ενώ και η Χάρις Αλεξίου εκφράζει με γλαφυρότητα τον θαυμασμό της: «Οταν τραγούδησα δημοτικά τραγούδια μελέτησα για ώρες τη φωνή της, χωρίς να καταφέρω να τη φτάσω ποτέ. Αλλά δεν τη μελέτησα μόνο. Το σπουδαιότερο είναι πως την απόλαυσα. Την άκουσα για τη δική μου ευχαρίστηση. Δάκρυσα με τις ερμηνείες της. Υποκλίνομαι μπροστά της με δέος και ταπεινότητα».

Κεντρική φωτό: Στο αθηναϊκό κέντρο «Ζούγκλα», το 1956. Η Τασία Βέρρα ήταν τότε 15 ετών. Λίγο αργότερα, ο Στέλιος Καζαντζίδης της πρότεινε να συνεργαστούν. «Δεν πήγα γιατί ήθελε μόνο εμένα. Δεν μπορούσα να μη σκεφτώ και τους συνεργάτες μου».

Πηγή