Ο δημιουργός του το έγραψε ακούγοντας οργανοπαίχτες του δρόμου

«Θέλω το παίξιμό μου να ακούγεται σαν ένα ποτό dry martini», είχε πει ο Paul Desmond, ο λευκός μανιώδης καπνιστής σαξοφωνίστας που συνέθεσε την υπέροχη μελωδία στο ορχηστρικό κομμάτι «Take Five».

Ακόμη και άνθρωποι που δεν συμπαθούν ιδιαίτερα τη τζαζ αναγνωρίζουν τις νότες και παρασύρονται από την εισαγωγή του ατμοσφαιρικού πνευστού επάνω στα ντραμς.  Πολλοί που δεν γνωρίζουν ούτε τον τίτλο ζητούν από τον DJ στο μπαρ να τους τον αποκαλύψει και άλλοι που ίσως ξέρουν μόνο αυτό το κομμάτι από τη τζαζ, βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν επίδειξη στην παρέα…

Το εξώφυλλο του άλμπουμ «Time Out» το οποίο περιελάμβανε το «Take Five»

Το «Take Five» κυκλοφόρησε το 1959 στον δίσκο «Time Out» του David Brubeck, ο οποίος ηχογραφήθηκε στο στούντιο της Columpia στη Νέα Υόρκη. Δύο χρόνια αργότερα επανακυκλοφόρησε σε single το οποίο σημείωσε εξαιρετική επιτυχία και επιλέχθηκε από τη δισκογραφική εταιρία για την προώθηση των δίσκων 331⁄3 στροφών.

Η διάσημη εισαγωγή του σαξοφώνου είναι μια σύνθεση του Paul Desmond ο οποίος όρισε στη διαθήκη του μετά τον θάνατό του το 1977,  τα δικαιώματα από τις επανεκτελέσεις να πηγαίνουν στον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό. Τα έσοδα υπολογίζονται σε περίπου 100.000 δολάρια τον χρόνο.

Ο David Brubeck ήθελε να δοκιμάσει νέο ύφος στη μουσική του και εμπνεύστηκε από τους ήχους που άκουσε από οργανοπαίχτες του δρόμου σε ένα ταξίδι στην Τουρκία.  

Μουσικές που είχαν και επιρροές από τα Βαλκάνια και κυρίως από την παραδοσιακή μουσική της Βουλγαρίας και συγκεκριμένα το μέτρο που χρησιμοποιείται σε αυτή. Αυτά τα στοιχεία παντρεύτηκαν με την κλίμακα των μπλουζ στο σαξόφωνο, τον αυτοσχεδιασμό στο πιάνο και το σόλο στα ντραμς. Το αποτέλεσμα ήταν πρωτοποριακό και έδωσε ένα ξεχωριστό ύφος στην κλασσική μουσική των μαύρων της Αμερικής.

Το «Take Five» ακούστηκε σε αναρίθμητες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.

Τρεις λευκοί και ένας μαύρος αποτελούσαν τη μπάντα «Dave Brubeck Quartet». Από αριστερά: Joe Morello, Paul Desmond, Dave Brubeck, Eugene Wright0

Ο Brubeck έβαλε τον Desmond να κάνει babysitting για να τον εκδικηθεί

Ο Paul Desmond ήταν διάσημος μουσικός στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ και εκπροσωπούσε το ρεύμα της cool jazz σκηνής. Γεννήθηκε το 1924 στο Σαν Φραντσίσκο και έμαθε βιολί από μικρή ηλικία με την παρότρυνση του πατέρα του ο οποίος ήταν πιανίστας.  Άρχισε να καταπιάνεται με το σαξόφωνο όταν ήταν στο κολέγιο και αφού πέρας τρία χρόνια σε στρατιωτική μπάντα στον πόλεμο όπου συνάντησε τον Brubeck, άρχισε να παίζει σε διάφορες σκηνές.

Ο Densmond είχε τη φήμη του γυναικά, ενώ έκανε πολλές καταχρήσεις

Εκεί προσέλαβε τον Brubeck, αλλά στη συνέχεια του έκοψε τα μισά λεφτά μετά τον απέλυσε για να παίξει τα χρήματα στον τζόγο. Αργότερα, μόλις άκουσε το τρίο που είχε φτιάξει ο Brubeck στο ραδιόφωνο επέστρεψε στην Καλιφόρνια.

Ο Brubeck πήρε την εκδίκησή του. Ο Desmond τον επισκέφθηκε στο σπίτι που ζούσε με τη γυναίκα και τα τρία παιδιά και τον συνάντησε να απλώνει τη μπουγάδα. Ο οικογενειάρχης οικοδεσπότης είπε στον άσωτο φίλο του ότι θα τον βάλει στη μπάντα μόνο αν τον βοηθήσει να κρατήσουν τα παιδιά.

Το 1951 ο Brubeck δημιούργησε το κουαρτέτο «Dave Brubeck Quartet» και το 1954 έγινε ο δεύτερος καλλιτέχνης της τζαζ μετά τον Λούις Άρμστρονγκ που φιλοξενήθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού Time.

Το 1959 ηχογράφησε τον δίσκο «Time Out» στον οποίο υπήρχε το «Take Five» και ήταν ο πρώτος δίσκος της τζαζ που πούλησε περισσότερα από 1 εκατομμύριο αντίτυπα.

O Brubeck με το ζεύγος Ομπάμα, Kennedy Center (2009)

Ο Brubeck έπαιζε μέχρι τα βαθιά του γεράματα και τιμήθηκε με το βραβείο Κένεντυ για την προσφορά του στην αμερικανική μουσική. Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου του 2012 μία μέρα πριν να συμπληρώσει το 92ο έτος της συναυλίας του.

Τελευταία φορά είχε παίξει με τον  Desmond τον Φεβρουάριο του 1977 στη Νέα Υόρκη. Ο Desmond είχε ήδη διαγνωσθεί με καρκίνο του πνεύμονα και αστειευόταν ότι το συκώτι του είναι μια χαρά, παρά τα αμέτρητα μπουκάλια αλκόολ που είχε πιει.

Λίγους μήνες αργότερα, στις 30 Μαΐου άφησε την τελευταία του πνοή, αφού είχε χαρίσει το σαξόφωνό του στον γιο του Dave, Michael.

Η ζωντανή εκτέλεση του κομματιού είναι από το 1961

Πηγή