Η Γκαίηλ Χόλστ-Γουάρχαφτ και η Ζωή Διονυσίου έχουν να επιδείξουν πλούσιο ακαδημαϊκό και καλλιτεχνικό έργο.

Γεννημένη στην Αυστραλία, η Γκαίηλ Χολστ-Γουάρχαφτ, έζησε για χρόνια στην Ελλάδα, όπου έγραψε το πρώτο της βιβλίο για το ρεμπέτικο, παράλληλα με το συγγραφικό και μεταφραστικό της έργο, έπαιζε τσέμπαλο στις ορχήστρες του Μίκη Θεοδωράκη, του Διονύση Σαββόπουλου και της Μαρίζας Κωχ.

Όπως μας πληροφόρησε, ήταν η τελευταία που έγειρε τον προβληματισμό γύρω από το ρεμπέτικο, για το αν έχει νόημα για τους σημερινούς νέους. Με αυτό ζητούμενο κατά νου ώθησε τις δύο γυναίκες να συνεργαστούν.

Η Ζωή Διονυσίου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Μουσικής Παιδαγωγικής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, αποτέλεσε τον κατάλληλο “συνοδοιπόρο” σε αυτό το ταξίδι, καθώς το βάθος και η σινάφια των ακαδημαϊκών της ενδιαφερόντων και η από κοινού αγάπη τους για το ρεμπέτικο, συντέλεσε στην συγγραφή ενός βιβλίου που μπορεί άνετα να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους.
 
Ταξίδι στο χρόνο με σκάφος το μπαγλαμαδάκι
 
Οι δύο συγγραφείς μίλησαν μαζί μας, λίγο πριν την έναρξη της παρουσίασης, στην δροσερή “όαση” του κήπου του Φλαγγίνειου. Μας αποκάλυψαν πως ο ήρωας του βιβλίου απευθύνεται με άνεση στα παιδιά, καθότι και ο ίδιος είναι ένα μουσικό όργανο σε παιδικό μέγεθος. Το μπαγλαμαδάκι, αφηγείται τις περιπέτειες του, με φόντο την άστατη ιστορία της χώρας. Πρόκειται για λογοτεχνικό εύρημα αλλά συνάμα και εδραιωμένη μεθοδολογία των κοινωνικών επιστημών, όπου δια των αυτοβιογραφικών δεδομένων, μπορεί κάποιος να αποκτήσει πρόσβαση στο ευρύτερο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής.
 
Μια σύνθεση μυθοπλασίας και ιστορίας που αντλεί στοιχεία από την ζωή του δάσκαλου και φίλου της  Γκαίηλ Χόλστ-Γουάρχαφτ, Θανάση Αθανασίου, ιστορικού ρεμπέτη που έπαιζε παρέα με τον Μπάτη, το Στράτο και τον Παπαϊωάννου, τα “ιερά τέρατα” του Πειραιώτικου ρεμπέτικου. Μαζί του η ίδια έπαιζε μπαγλαμά κι άκουγε τις ιστορίες που της έλεγε για τα χρόνια του στον Πειραιά και αργότερα στην Αμερική. Σημαντική συνεισφορά στο βιβλίο αποτελεί η πλούσια εικονογράφηση του Θάνου Κοσμίδη, που δίνει ζωή και κίνηση στην εξέλιξη της αφήγησης.

Το βιβλίο προλόγισαν η εκπαιδευτικός Λιάνα Τσιρίδου, ο Επίκουρος Καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου, Βασίλης Λέτσιος και φιλόλογος και μουσικός Παναγιώτης Βώρος. Κάθε προσέγγιση, από τις βιωματικές στις περισσότερο ακαδημαϊκές, προσέφερε και μια εναλλακτική,  ματιά, έναν διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης της ιστορίας και των προεκτάσεων της.

Ο δροσερός κήπος του Φλαγγινείου Μεγάρου γέμισε από ανθρώπους που διψούσαν για ρεμπέτικο.

Ο κήπος ήταν γεμάτος και όσοι  και όσες είχαν την τύχη να παραβρεθούν στην εκδήλωση, διαπίστωσαν από πρώτο χέρι, πως το συγκεκριμένο βιβλίο, δυνητικά εξίσου ελκυστικό, σε ένα εκπαιδευτικό, σε ένα λάτρη της μουσικής  αλλά και σε ένα παιδί του δημοτικού, στέκει ως ένα οξύμωρο ακαδημαϊκού εγχειριδίου, που θα μπορούσε κάλλιστα να συντροφεύσει τις ώρες χαλάρωσης στην παραλία. Τέλος, τα ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει το βιβλίο, ξεπερνούν τα στενά όρια των όποιων γνωστικών αντικειμένων ασχολούνται με το ρεμπέτικο, καθώς αγγίζουν το κρίσιμο θέμα της πολιτιστικής συνέχειας, της ιστορικής μνήμης και της συνομιλίας ανάμεσα στις εναλλασσόμενες γενιές του τόπου.