Γκαλά Ροσσίνι / Επέτειος των 150 χρόνων από τον θάνατο του Τζοακίνο Ροσσίνι
16 Σεπτεμβρίου / Ώρα έναρξης: 20.00
Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Μουσική διεύθυνση: Σεμπαστιάνο Ρόλλι
Σολίστ: Βασιλική Καραγιάννη, Τσέλια Κοστέα, Μαίρη-Έλεν Νέζη, Βασίλης Καβάγιας, Διονύσης Σούρμπης, Πάολο Μπορντόνια
Με την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Υπό την αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Προκοπίου Παυλοπούλου.

Τιμές εισιτηρίων: 20, 30, 40 ευρώ, Φοιτητικό, παιδικό: 12 ευρώ, Περιορισμένης ορατότητας: 10 ευρώ
Προπώληση:  Ταμεία Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος / Τηλ.: 213 088 5700 / Ομαδικές πωλήσεις: 2130885742
Ωράριο: καθημερινά 09.00-21.00 (Τον Αύγουστο το ωράριο λειτουργίας διαμορφώνεται ως εξής: 6-12/8 11.00-19.00, 13-19/8 κλειστά & 20-31/8 11.00-19.00)

Η Εθνική Λυρική Σκηνή τιμά τα 150 χρόνια από τον θάνατο του Τζοακίνο Ροσσίνι με ένα μοναδικό Γκαλά, την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Οι διακεκριμένοι μονωδοί Βασιλική Καραγιάννη, Τσέλια Κοστέα, Μαίρη-Έλεν Νέζη, Βασίλης Καβάγιας, Διονύσης Σούρμπης, Πάολο Μπορντόνια θα ερμηνεύουν γνωστά αποσπάσματα από όπερες του σπουδαίου συνθέτη, όπως, μεταξύ άλλων: Ο Τούρκος στην Ιταλία, Η Σταχτοπούτα, Η κλέφτρα κίσσα, Η κυρά της λίμνης, Η πολιορκία της Κορίνθου, Ο κόμης Ορύ, Γουλιέλμος Τέλλος, Οθέλλος, Ο κουρέας της Σεβίλλης, σε μουσική διεύθυνση του διεθνώς αναγνωρισμένου Ιταλού αρχιμουσικού Σεμπαστιάνο Ρόλλι.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Προκοπίου Παυλοπούλου. Μετά από πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, η Εθνική Λυρική Σκηνή θα προσφέρει όλα τα έσοδα από το Γκαλά Ροσσίνι στους πληγέντες από τις πυρκαγιές της Αττικής.

«Οι εορτασμοί για την επέτειο των εκατό πενήντα χρόνων από τον θάνατο του Ροσσίνι αποτελούν ένα νέο πεδίο δράσης στην προσπάθεια διεθνούς διάχυσης της ανακτημένης του κληρονομιάς.
Η κεντρική ιδέα στην οποία έχουν στηριχθεί είναι ότι ο Ροσσίνι δεν είναι μόνο η μουσική του, αλλά και η εικόνα του, ο μύθος του, η επιρροή του στον μουσικό πολιτισμό όλων των εποχών, ενώ αποτελεί επίσης και μια πηγή εισοδήματος. Στο πλαίσιο αυτό έχει δημιουργηθεί μια σειρά από εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχουν πόλεις από όλες τις χώρες: ανάμεσά τους, φυσικά, και η Ελλάδα, το λίκνο του δυτικού πολιτισμού.
Αυτό το Γκαλά Ροσσίνι που διοργανώνουμε, καρπός της συνεργασίας μεταξύ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής της Ελλάδας και του Φεστιβάλ Όπερας Ροσσίνι, δεν είναι μόνο ένα ευτυχές παράδειγμα ιταλοελληνικής συνεργασίας, αλλά και μια πρωτοβουλία που δικαιωματικά συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων για το τρέχον έτος Ροσσίνι», σημειώνει ο Τζανφράνκο Μαριόττι, δημιουργός και επικεφαλής του Φεστιβάλ Όπερας Ροσσίνι στο Πέζαρο.

Η συνδιοργάνωση αυτή μεταξύ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Φεστιβάλ Όπερας Ροσσίνι, πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Tempo Forte που οργανώνει η Πρεσβεία της Ιταλίας στην Ελλάδα με τη συνεργασία των Υπουργείων Πολιτισμού Ελλάδας και Ιταλίας.

Στην 79χρονη διαδρομή της η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει παρουσιάσει αρκετές από τις κωμικές όπερες του Ροσσίνι, όπως, ανάμεσα σε άλλες, ο Κουρέας της Σεβίλλης, η Ιταλίδα στο Αλγέρι, η Σταχτοπούτα και ο Κόμης Ορύ, αλλά και αρκετά σοβαρά έργα του, όπως ο Μωυσής στην Αίγυπτο και η Πολιορκία της Κορίνθου

O Ροσσίνι έγινε παγκοσμίως διάσημος κυρίως για τις εξαιρετικά δημοφιλείς όπερές του και τις κοσμαγάπητες μελωδίες του. Ωστόσο, παρότι το όνομα και κάποιες μελωδίες του είναι οικεία σε πολύ κόσμο, στην πραγματικότητα είναι μάλλον λίγα όσα γνωρίζουν οι περισσότεροι για τον συνθέτη, για τη ζωή και για το έργο του.

Χάρη στις συστηματικές και σοβαρές προσπάθειες του Φεστιβάλ Όπερας Ροσσίνι του Πέζαρο, πολλά από τα ξεχασμένα έργα του Ροσσίνι ήρθαν και πάλι στο φως στη δεκαετία του 1980. Σήμερα, όπερες όπως η Σεμίραμις, ο Ταγκρέδος, ο Οθέλλος ή Η κυρά της λίμνης παρουσιάζονται τακτικά ακόμα και από τα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα και έχουν πάρει δίκαια τη θέση τους πλάι σε κωμικά αριστουργήματα όπως ο Κουρέας της Σεβίλλης, η Ιταλίδα στο Αλγέρι, η Σταχτοπούτα και ο Κόμης Ορύ.

Στην 79χρονη διαδρομή της η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει παρουσιάσει αρκετές από τις κωμικές όπερες του Ροσσίνι, όπως, ανάμεσα σε άλλες, ο Κουρέας της Σεβίλλης, η Ιταλίδα στο Αλγέρι, η Σταχτοπούτα και ο Κόμης Ορύ, αλλά και αρκετά σοβαρά έργα του, όπως ο Μωυσής στην Αίγυπτο και η Πολιορκία της Κορίνθου, σε ανεβάσματα που έχουν ξεχωρίσει για τη μουσική ποιότητα όσο και για το σκηνικό τους ενδιαφέρον.

Το 1806, ως μαθητής συνέθεσε το πρώτο του λυρικό έργο

Ο Ροσσίνι με μια ματιά

Ο Αντόνιο Τζοακίνο Ροσσίνι γεννήθηκε στο Πέζαρο το 1792.

Το 1806, ως μαθητής συνέθεσε το πρώτο του λυρικό έργο. Το 1812 η όπερά του Η Λυδία Λίθος δόθηκε στην Σκάλα του Μιλάνου ενώ το 1813 με τον σοβαρό Ταγκρέδο και την κωμική Ιταλίδα στο Αλγέρι καθιερώθηκε επίσης εκτός ιταλικών πόλεων. Το 1814 ανέλαβε την διεύθυνση και των δύο θεάτρων της Νάπολης, για τα οποία συνέθεσε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του.
Πολλά από αυτά γράφηκαν για το ταλέντο της τραγουδίστριας Ιζαμπέλλας Κολμπράν, την οποία νυμφεύτηκε το 1822. Ξεχωρίζουν ο Οθέλλος (1816), η Αρμίντα (1817), o Μωυσής στην Αίγυπτο (1818), η Ερμιόνη (1819), Η κυρά της λίμνης (1819), ο Μωάμεθ Β’ (1820) και η Τσελμίρα (1822). Ταυτόχρονα, συνέθετε για άλλες πόλεις της Ιταλίας αριστουργήματα όπως Ο Κουρέας της Σεβίλλης (Ρώμη 1816), Η Σταχτοπούτα (Ρώμη 1817), Η κλέφτρα κίσσα (Μιλάνο 1817) και Σεμίραμις (Βενετία, 1823).

Το 1822 επισκέφθηκε τη Βιέννη, όπου συνάντησε τον Μπετόβεν. Ακολούθησε το Λονδίνο και τελικά το Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε το 1824. Το 1829 παρουσίασε το Γουλιέλμο Τέλλο, την τελευταία του όπερα. Κατά τα υπόλοιπα 39 χρόνια της ζωής του συνέθετε μονάχα τραγούδια και έργα εκκλησιαστικής μουσικής. Από το 1855 ήταν μόνιμα εγκατεστημένος στο Παρίσι, όπου πέθανε το 1868. Το 1887 η σορός του μεταφέρθηκε στην Φλωρεντία.

Μουσική διεύθυνση: Σεμπαστιάνο Ρόλλι, Σολίστ: Βασιλική Καραγιάννη, Τσέλια Κοστέα, Μαίρη-Έλεν Νέζη, Βασίλης Καβάγιας, Διονύσης Σούρμπης, Πάολο Μπορντόνια, Με την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Πηγή