Από τη Μάρω Κουρή

Συνολικά 576 χορωδίες θα λάβουν μέρος τον Ιούλιο στην 11η Χορωδιακή Ολυμπιάδα στη Φλάνδρα του Βελγίου. Τη χώρα μας θα εκπροσωπήσει η χορωδία του Μουσικού Σχολείου Αθήνας, η οποία κέρδισε επάξια τη συμμετοχή για να τραγουδήσει στις 5-10 Ιουλίου 2020 στην κατηγορία «Παιδικές χορωδίες ηλικίας 12-16 ετών»

«Το 2017 πήρα μετάθεση στο ολοκαίνουργιο Μουσικό Σχολείο Αθήνας. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, θυμάμαι, είπα στον Αντώνη (σ.σ. τον Αντώνη Καπετανάκη, διευθυντή του σχολείου): Είσαι για τους Ολυμπιακούς; Κι η απάντηση του ήταν: Φύγαμε!».

Ετσι, τον Οκτώβριο του 2018 συγκεντρώσαμε 43 κορίτσια με στόχο την Ολυμπιάδα. Ο κύριος κορμός του είναι 25 κορίτσια της Γ’ Γυμνασίου, δέκα της Β’ Γυμνασίου και οχτώ της Α’ Λυκείου. Βρισκόμαστε στην τελική φάση μιας προετοιμασίας ομαδικής και ατομικής, σωματικής και πνευματικής όπως συμβαίνει στους αθλητές με ιδανικά και αξίες που προπονούνται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο αθλητής εισέρχεται στο μονοπάτι της αυτογνωσίας, της αφοσίωσης και της πίστης. Ειδικότερα στις μαθήτριες καλλιεργήθηκε κοινή αισθητική, με αποτέλεσμα μετά από ένα χρόνο προετοιμασίας να κερδίσουμε χρυσό δίπλωμα ως σχολείο, στον Διεθνή διαγωνισμό της Intercultur στην Καλαμάτα τον Οκτώβριο του 2019. Ηξεραν ότι η βράβευση με το χρυσό δίπλωμα στον διαγωνισμό αυτό θα μας έδινε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς, μα ουδέποτε το είπαμε φανερά…», μας λέει ο Νίκος Πρίγκας, καθηγητής της Ευρωπαϊκής Χορωδίας και υποδιευθυντής στο Μουσικό Σχολείο Αθήνας.

«Αξέχαστη ήταν η στιγμή όταν ολοκληρώθηκε η παρουσίαση μας και βγήκαμε από την αίθουσα, το ένα κορίτσι αγκάλιασε το άλλο κλαίγοντας! Επιπλέον μέσα σε αυτό το διάστημα τραγουδήσαμε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Καλαμάτας, στον Εθνικό Κήπο και στη Λυρική Σκηνή (θέατρο Ολύμπια)», λένε τα παιδιά.

O καθηγητής της Ευρωπαϊκής Χορωδίας και υποδιευθυντής στο Μουσικό Σχολείο Αθήνας, Νίκος Πρίγκας

«Σαν σύνολο στη χορωδία, «φεύγουμε» μακριά από την πραγματικότητα και στηριζόμαστε στα σχήματα της μουσικής και στην εμπειρία του «τραγουδώ με την ψυχή». Ταυτόχρονα, τα παιδιά γίνονται επαγγελματίες, καθώς καλούνται να δώσουν αυτό που λέει η παρτιτούρα όσο καλύτερα μπορούν και να εμβαθύνουν στην «ερμηνεία» της. Η εμβάθυνση πραγματοποιείται και στους τρεις παράλληλα χρόνους: στο παρελθόν, στο παρόν και το μέλλον. Πώς είναι να επικοινωνείς με αυτήν την παρτιτούρα στο τώρα; πώς μπορείς να μιλήσεις στο ακροατήριο μέσα από την ίδια παρτιτούρα μετά από 50 χρόνια; Λέω στα παιδιά ότι μέσα από τις αλήθειες τους “ζωγραφίζουν” μια ηχητική εικόνα που θα δώσουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους και μια «ταπεινή αναπνοή» όπως τις αποκάλεσε μια ακροάτρια», συνεχίζει ο Νίκος Πρίγκας.

«Σαν σύνολο στη χορωδία, “φεύγουμε” μακριά από την πραγματικότητα και στηριζόμαστε στα σχήματα της μουσικής και στην εμπειρία τού “τραγουδώ με την ψυχή”» λέει ο κ. Πρίγκας

«Στο ξεκίνημά μας, τα περισσότερα παιδιά αγνοούσαν τι σημαίνει δίφωνο τραγούδι. Τα κομμάτια για την Ολυμπιάδα είναι βέβαια πολυφωνικά: τρίφωνα, τετράφωνα και πεντάφωνα. Θα ξεκινήσουμε με το παραδοσιακό τραγούδι «Τούτο το καλοκαιράκι» από την Πελοπόννησο του Δημήτρη Μινακάκη, που μόλις εκδόθηκε και το βρήκαμε δυο μέρες πριν στείλουμε τα χαρτιά μας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Συνεχίζουμε με το Ιρλανδέζικο «mediavita» που ξεκινά μονόφωνο και εξελίσσεται σε πεντάφωνο. Το τραγουδήσαμε στην Καλαμάτα οπότε τώρα αναδομείται με μία άλλη πνοή. Το τρίτο και προτελευταίο κομμάτι είναι ένα Αμερικάνικο, το μόνο με συνοδεία πιάνου που αποτελεί διάλειμμα, μία ανάσα για τα κορίτσια πριν το μεγάλο στοίχημα με το οποίο κλείνουμε την παρουσία μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες: Το παραδοσιακό από την Ουγγαρία «Magosarutafa», διάρκειας πεντέμισι λεπτών, τραγουδιέται στην Ελλάδα για πρώτη φορά από παιδική χορωδία κι είναι ένα από τα δυσκολότερα έργα εκτελεσμένο από παιδιά. Είναι η μεγάλη μας πρόκληση και αυτό που θα μας πάει πιο βαθιά σε αυτό που σε ταξιδεύει η μουσική».

Στο διεθνές φεστιβάλ χορωδιών στην Καλαμάτα

«Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η επαφή με δεκάδες χορωδίες και χιλιάδες χορωδούς, που η πλειονότητα είναι επαγγελματίες, θα τα ωριμάσει και θα δώσει νέα κίνητρα. Ξέρουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ελλοχεύει ο κίνδυνος να αναπαυθεί κάποιος πάνω στις δάφνες του, πάνω στο ίδιο βουνό για πάντα αποφεύγοντας να κοιτάξει να κατακτήσει μία άλλη κορυφή. Από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο που τα περισσότερα κορίτσια μπαίνουν στο λύκειο, η χορωδία γίνεται μικτή με αγόρια που πέρασαν το στάδιο της μεταφώνησης. Το ζητάνε άλλωστε! Μαζί κοιτάμε ακόμη πιο μακριά. Σε άλλες κορυφές… Αυτό προσφέρει η εκπαίδευση: Το ότι κάθε φορά χρειαζόμαστε μία πιο ψηλή κορυφή».

Στους Ολυμπιακούς πάμε μετρημένοι και προσγειωμένοι. Γνωρίζουμε ότι θα συνυπάρχουμε με χορωδίες που εξασκούνται εντατικά, ατελείωτες ώρες, καθημερινά. Ρώσικες, κινέζικες, σουηδικές και νοτιοαφρικάνικες χορωδίες έξω από τα σχολικά πλαίσια. Εμείς είμαστε μια χορωδία σχολείου με ελάχιστες πρόβες, μιάμιση ώρα τις Τετάρτες και μιάμιση ώρα τα Σάββατα, κι αν τύχει κάτι, τα χάνουμε κι αυτά. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα και γι’ αυτό είναι η πρώτη φορά που πάει σε Ολυμπιάδα χορωδία δημόσιου σχολείου. Γι’ αυτό είμαστε περήφανοι, το σχολείο, τα παιδιά κι οι γονείς».

Στις απαιτήσεις αυτού του εγχειρήματος, που ο αρχικός προϋπολογισμός ήταν 42.000 ευρώ, ανταποκρίθηκαν ορισμένοι φορείς – τους οποίους θα ευχαριστήσουμε στη συνάντηση παιδικών χορωδιών στο θέατρο Ολύμπια, στις 28 Απριλίου 2020.

Τώρα χρειαζόμαστε ακόμη 13.000 ευρώ.

Οι αντοχές όλων για την οργάνωση αυτής της προσπάθειας σε ένα σύστημα που δύσκολα ευνοεί τολμηρές κινήσεις πρωταθλητισμού φτάνουν σε οριακό σημείο. Ο πρωταθλητισμός είναι σχεδόν ανύπαρκτος στα σχολεία μας.

«Συζητάμε με τα παιδιά στις πρόβες όσο και σε επισκέψεις σε μουσεία, σε κινηματογράφους, σε συναυλίες. Οι γονείς εξομολογούνται ότι ωριμάζουν και αυτοί βλέποντας το άνθισμα των παιδιών μέσα από την τέχνη και την ομαδικότητα. Θεωρούμε «ιερή» τη συγκυρία που βρεθήκαμε μαζί. Τα παιδιά το απολαμβάνουν και λένε πόσο ωραίο είναι να πολεμάμε για τις αξίες, να εκτιμάμε τα δώρα που κάθε φορά μας προσφέρει η ζωή. Τέτοιο δώρο είναι το ότι ο διαγωνισμός γίνεται σε ένα μέρος προσβάσιμο. Φανταστείτε ότι οι επόμενοι Ολυμπιακοί θα διεξαχθούν στην Ασία και μετά από τέσσερα χρόνια στην Αμερική».

Πού να φανταζόμασταν ότι μία προσδοκία έγινε όνειρο που το πιστέψαμε; Μοιράζομαι προσωπικές εμπειρίες χτίζοντας εμπιστοσύνη ώστε μετά την Ολυμπιάδα να συνεχίσουμε σε άλλες κορυφές. Εκπλήσσομαι με την ωριμότητα και την ταπεινότητα που αναπτύσσουν με τον καιρό τα παιδιά στο σύνολο. Ένα κορίτσι έγραψε πρόσφατα στο Instagram: «Κάποιες αναμνήσεις αξίζουν καλύτερο τέλος». Τότε, τους είπα ότι: «το ταξίδι μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα είναι από τις σημαντικότερες αναμνήσεις των παιδικών σας χρόνων. Αξίζει, να έχουμε προσπαθήσει για ένα ωραίο τέλος». Από εκεί και πέρα μπορεί να βρούμε δυσκολίες… Πάντως, την αρχή και τη διεργασία θυμόμαστε στη ζωή και σπανιότερα το τέλος. Εργαζόμαστε καλοκαίρια, Σάββατα, γιορτές, ακόμη και μέσα τα διαλείμματα. Πολλές φορές, πιάνω τον εαυτό μου αδιάβαστο όταν τα παιδιά παρεμβαίνουν σοφά στα ηχοχρώματα της μουσικής διεκδικώντας το δικό τους εν-τύπωμα στον καμβά των συναισθημάτων μας».

Ο Νίκος Πρίγκας σπούδασε διεύθυνση χορωδίας στην Αυστρία και τα τελευταία δέκα χρόνια είναι στην εκπαίδευση και πάντα σε χορωδίες. Η μεικτή χορωδία του μουσικού σχολείου Καλαμάτας από το 2014 έχει βραβευτεί 3 φορές στη διοργάνωση της Interkultur. Σήμερα, με 9 από αυτά τα παιδιά, φοιτητές πια, συνεχίζει για τον τελικό προορισμό δηλαδή τους Ολυμπιακούς στη Φλάνδρα αφού στην Καλαμάτα πήρε και η χορωδία αυτή Χρυσό δίπλωμα στην κατηγορία της. «Το μουσικό σχολείο ενσωματώνει κοινωνικές ομάδες με ισχυρή αλληλεγγύη και διαφορετικότητα. Μέσα από τη μουσική γίνεται απορρόφηση των κραδασμών όποιων ταξικών διαφορών ώστε αναγνωρίζονται όλα τα παιδιά ισάξια μέσα στη μοναδικότητά τους. Αυτό είναι ένα μυστικό της μουσικής και ακολούθως και των Μουσικών Σχολείων».

Πηγή