Το “Digger”, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Τζώρτζη Γρηγοράκη, συνεχίζει για έβδομη εβδομάδα την πορεία της στις ελληνικές αίθουσες, έχοντας μαζέψει πρώτα βραβεία και καλές κριτικές τόσο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όσο και σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού.

Με τον χαρισματικό Βαγγέλη Μουρική στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η πλοκή περιστρέφεται γύρω από ένα περιβαλλοντολογικό έγκλημα που λαμβάνει χώρα σε κάποια απροσδιόριστη περιοχή της ορεινής Ελλάδας και τις ανθρώπινες σχέσεις που δομούνται γύρω από αυτό. Η σκοτεινή, υποβλητικά ατμόσφαιρα της ταινίας με βάση την οποία ξετυλίγεται το σενάριο, χρωστάει πολλά τόσο στην φωτογραφία όσο και στη μουσική της ταινίας την οποία υπογράφει ο Μιχάλης Μοσχούτης. Μουσική μινιμαλιστική που χρωματίζει όσο χρειάζεται τα πλάνα, τις σκηνές και τις κορυφώσεις της ταινίας. 

Ο Μιχάλης Μοσχούτης είναι μουσικός και καθηγητής μουσικής, αλλά και υπεύθυνος για την διοργάνωση μερικών από τα πιο ενδιαφέροντα φεστιβάλ που λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα (INMUTE, Techtonics και το Borderline Festival σε συνεργασία με τη Στέγη του δρύματος Ωνάσση). 
Το deBόp του ζήτησε να μας πει λίγα λόγια για το soundtrack που συνέθεσε για το “Digger”.

Το soundtrack σε μια πρόταση.

Οι americana ηλεκτρικές κιθάρες συναντούν τον απόκοσμο ήχο του halldorophone. Το σπάνιο αυτό μουσικό όργανο, που έγινε γνωστό από την μουσικής της βραβευμένης με Oscar Hildur Gudnadottir, θέτει το ηχητικό υπόβαθρο και τονίζει τις αντιθέσεις μεταξύ φύσης και ανθρώπινης μηχανής.

Διαδικασία.

Η διαδικασία ήταν πολύ δημιουργική. Ξεκίνησα να γράφω μουσική πάνω σε ένα πρώτο cut της ταινίας, οπότε είχαμε μια ιδιαίτερη δημιουργική συνεργασία με τον σκηνοθέτη και τον μοντέρ μέχρι να καταλήξουμε στο μουσικό περιβάλλον της ταινίας. Από την μια οι americana κιθάρες παραπέμπουν στην αρχική αναφορά της ταινίας, δηλαδή στην αισθητική και τον χαρακτήρα των western, και από την άλλη οι πιο ambient ηλεκτρονικοί ήχοι συνθέτουν το ηχητικό περιβάλλον της ταινίας. Το ενδιαφέρον με την ταινία είναι ο τρόπος με τον οποίο τελικά έχει παραλληλιστεί το western με το ρεμπέτικό. Πιστεύω ότι εκεί κρύβεται σε ένα μεγάλο βαθμό και το “μυστικό” της επιτυχίας της ταινίας καθώς έχει αγγίξει μια ευαίσθητη χορδή του ελληνικού κοινού σε σχέση το πρότυπο του μοναχικού ήρωα ο οποίος παραμένει πιστός στις αξίες και εν μέρη θυσιάζεται για τις ιδέες του. Αυτή η μοναχικότητα αποδίδεται με τα κιθαριστικά κομμάτια της ταινίας. Ενώ το άγνωστο, αχανές και ατίθασο δάσος με τους ήχους του Halldorophone. 

Αναφορές.

Καθώς υπάρχουν μόνο 5 halldorophones σε όλο τον κόσμο δεν έχει γραφτεί αρκετή μουσική για το συγκεκριμένο όργανο. Οπότε επηρεάστηκα από τον τρόπο που έχει μέχρι σήμερα χρησιμοποιηθεί από 2 ιδιαίτερα αγαπημένους συνθέτες: τον Johann Johannsson και την Hildur Gudnadottir.  

Απολαύστε όλο το soundtrack του Digger εδώ: