Με ένα  Γκαλά Όπερας στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στις 14 Σεπτεμβρίου στις 21.30, η Εθνική Λυρική Σκηνή τιμά τη Μαρία Κάλλας, με αφορμή τη συμπλήρωση 40 ετών από τον θάνατό της, το 1977 στο Παρίσι.

Τρεις  υψίφωνοι της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με διεθνή σταδιοδρομία, οι Τσέλια Κοστέα, Μυρτώ Παπαθανασίου, Χριστίνα Πουλίτση, ερμηνεύουν αποσπάσματα από όπερες των Τζουζέππε Βέρντι, Σαρλ Γκουνό, Λεό Ντελίμπ, Τζάκομο Πουτσίνι, Ουμπέρτο Τζιορντάνο, Γκαετάνο Ντονιτσέττι, Βιντσέντζο Μπελλίνι,που σημάδεψε με τις  ερμηνείες της η Μαρία Κάλλας. Την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα διευθύνει ο Ηλίας Βουδούρης.

Το Γκαλά Όπερας Μαρία Κάλλας, πραγματοποιείται σε συνεργασία με το NewYork Times Athens Democracy Forum, ένα διεθνές φόρουμ για τη Δημοκρατία.

Λίγα λόγια για την Μαρία Κάλλας 

Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λυρικό καλλιτέχνη του 20ού αιώνα, η Ελληνίδα ντίβα Μαρία Κάλλας κυριάρχησε και άλλαξε για πάντα την πορεία της όπερας. Διαθέτοντας εκ φύσεως φωνή δραματικής υψιφώνου, είχε την τύχη να διδαχτεί την τεχνική και το ρεπερτόριο του ιταλικού ρομαντικού μπελ κάντο στην Αθήνα, πλάι στη διάσημη Ισπανίδα κολορατούρα υψίφωνο Ελβίρα ντε Ιντάλγκο. Τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας της στην Εθνική Λυρική Σκηνή αλλά και μετέπειτα στην Ιταλία ερμήνευε έργα δραματικά, των Βέρντι, Βάγκνερ και Πουτσίνι. Το 1949 της δόθηκε η ευκαιρία να φανερώσει το ταλέντο της στη Βενετία αντικαθιστώντας σε ελάχιστο χρόνο την πρωταγωνίστρια παράστασης των άκρως δεξιοτεχνικών Πουριτανών του Μπελλίνι, λίγες μέρες αφότου η ίδια είχε ολοκληρώσει τις εμφανίσεις της στην όπερα Βαλκυρία του Βάγκνερ, όπου ερμήνευε τη Βρουνχίλδη.

Έτσι, σταδιακά ερμήνευσε περισσότερους ρόλους του ιταλικού Ρομαντισμού, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην αναγέννηση λησμονημένων έργων των Μπελλίνι, Ντονιτσέττι και Ροσσίνι. Ακούραστα εργατική, δεν σταματούσε παρά μόνο όταν θεωρούσε ότι είχε αγγίζει το μέγιστο των δυνατοτήτων της. Η Μαρία Κάλλας υπήρξε η απόλυτη ντίβα. Η μαγνητική σκηνική παρουσία και το θερμό ταπεραμέντο της δημιουργούσαν αίσθηση όπου κι αν εμφανιζόταν. Η μουσική της κατάρτιση, η πρωτοτυπία στις ερμηνείες της –με την ικανότητά της να πλάθει χαρακτήρες, να διεισδύει σε βάθος και στην ουσία να γίνεται η ίδια ο ρόλος– και η απόλυτη κυριαρχία της στο κοινό υπήρξαν αναμφισβήτητες.

Πρωθιέρεια και μητέρα, εγκαταλειμμένη ερωμένη και εκδικητική αντίπαλος [Νόρμα]· γυναίκα ερωτευμένη που χάνει τα λογικά της όταν υποχρεώνεται σε γάμο συμφέροντος [Λουτσία ντι Λαμμερμούρ]· η φθισική ηρωίδα του Δούμα που σβήνει στο άνθος της ηλικίας της στο Παρίσι [Τραβιάτα]· ψυχρή Κινέζα πριγκίπισσα που θερμαίνεται από τη φλόγα του έρωτα [Τουραντότ]· αιχμάλωτη πριγκίπισσα στην αυλή των Φαραώ που συντρίβεται ανάμεσα στον έρωτα για τον κατακτητή και το χρέος απέναντι στην πατρίδα [Αΐντα]· μητέρα που θυσιάζει ακόμα και τα παιδιά της όταν προδίδεται από τον σύζυγό της [Μήδεια]· ζηλιάρα πριμαντόνα που σκοτώνει τον βασανιστή της [Τόσκα] – η Κάλλας μπορούσε να είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Η τραγουδίστρια που αναβίωσε το ξεχασμένο ρεπερτόριο του μπελ κάντο, η ερμηνεύτρια που μετέτρεψε τη σκηνή σε ένα συναρπαστικό θέαμα και θέατρο, η προσωπικότητα που είχε την απόλυτη λάμψη της κορυφής, η Μαρία Κάλλας ήταν η όπερα.