* Του Δρ. Χρήστου Ηλ. Κολοβού

«”Έφυγε” το απόγευμα της Δευτέρας στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, σε ηλικία 73 χρόνων, ο μουσικός, ερευνητής, τραγουδιστής, αλλά και απόφοιτος του φυσικομαθηματικού, συνταξιούχος καθηγητής βιολογίας στο Μουσικό Πρότυπο Σχολείο Παλλήνης, Γιώργος Κωστάντζος, από σπάνια αρρώστια στο αίμα. Οι θεράποντες ιατροί του έλεγαν, ότι κατάφερε να ζήσει και με το παραπάνω, όλο το προσδόκιμο ζωής. Αγωνιστής της ζωής πάνω από 20 χρόνια, «παληκάρι», όπως λέει ο στενός του συνεργάτης επί δεκαετίες και φίλος Βύρων Φιδετζής,

Ο Γ. Κωστάντζος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Εργαστηρίου Παληάς Μουσικής, του Αρχείου Ελληνικής Μουσικής, του Χορωδιακού Εργαστηρίου Αθηνών και άλλων μουσικών «σωμάτων». Στο «Εργαστήρι Παληάς Μουσικής» εν πολλοίς και τον Κωστάντζο ιδιαίτερα, οφείλουμε και την πρώτη ηχογράφηση του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν» υπό τη μπαγκέττα του Φιδετζή και τον πιανίστα Άρη Γαρουφαλή, 30 χρόνια περίπου πριν. Ο Γ. Κωστάντζος ήταν διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Παν/μίου, διετέλεσε μέλος της Χορωδίας της ΕΡΤ επί δεκαετίες και άλλων σχημάτων και συμμετείχε σε εκατοντάδες συναυλίες, διαλέξεις, συνέδρια και εκπομπές. Επιμελήθηκε επίσης πολλά βιβλία και δίσκους.

Γεννήθηκε στα 1950 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, καταγωγή που προϊδεάζει την αγάπη για την μουσική, τις τέχνες και τα γράμματα. Μέσα στα χρόνια κατάφερε να δημιουργήσει ένα πλουσιότατο Αρχείο Ελληνικής Μουσικής, με χιλιάδες τραγούδια της Νεοελληνικής μας Έντεχνης Μουσικής εκτός των άλλων, το οποίο ήταν ανοιχτό σε κάθε ενδιαφερόμενο. Δεν αρνήθηκε ποτέ να δώσει ό,τι του ζήταγες και ακόμη περισσότερα. Μεταξύ αυτών πάνω από δεκαπενταετία ήμουν κι εγώ. Ήξερε πώς να σε κάνει να ψάξεις πιο πολύ και πιο βαθιά στο αντικείμενο που σε απασχολούσε εκείνη την περίοδο και για να σε επιβραβεύσει ή να σε σπρώξει σε βαθύτερη έρευνα, σού δώριζε με χαρά, πίστη σε σένα και αγάπη πάντα, κάποιο σπάνιο χειρόγραφο για να χαρείς και να το έχεις κι εσύ, να το χρησιμοποιήσεις, να το κάνεις ό,τι θες, όπως μού έλεγε. Ήταν σπάνιος συνεργάτης και άνθρωπος. Συμπαραστάτης αληθινός χωρίς να περιμένει πίσω τίποτε απολύτως, παρά μοναδική του έγνοια να μοιραστεί την έρευνά του, τα συλλεκτικά του αποκτήματα, τις γνώσεις του μαζί σου.

Οι μελέτες και ανακαλύψεις του μεταξύ άλλων για την σπουδαία Ελληνίδα συνθέτρια με κερκυραϊκή καταγωγή Μαριώ Φωσκαρίνα-Δαμασκηνού (1850-1921) που ήταν γνωστή στο Παρίσι με ανδρικό όνομα, ως MarioFoscarina-Damascino, σε αντιπαραβολή με την Σπετσιώτισσα ζωγράφο Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα, όταν σπούδαζε στην Ιταλία ντυμένη άνδρας, αφού απαγορευόταν ως γυναίκα, τον διάσημο πιανίστα και παιδαγωγό του 19ου αι. Κάμιλλο-Μάριο Σταμάτη (1811-1870), δάσκαλο και του Σαιν-Σανς, τον Λαυρέντιο Καμηλιέρη, τους πλήρεις καταλόγους έργων των Λαμπελέτ, του Γεώργιου Λαμπίρη, του Δημητρίου Λεβίδη, του Αττίκ κ.ά., την μελέτη του «Φιλελληνική Μούσα» με τις ανάλογες άπασες τις ευρισκόμενες παρτιτούρες, αλλά και η στενότατη συνεργασία με τους Θωμά Ταμβάκο και Θανάση Τρικούπη, και δικών μου στενών συνεργατών και φίλων καλών, που είχε ως αποτέλεσμα, όχι μόνον την συγγραφή πλήθους μελετών και έκδοση διάφορων μοναδικών πραγματειών, όπως «οι Μουσουργοί της Θράκης» (Αλεξανδρούπολη, 2013), μα και την ιστορική ενοποίηση των τριών αρχείων τους, δίνοντας την ικανότητα σε κάθε νέο και παλαιότερο μελετητή να έχει πρόσβαση σε μερικές χιλιάδες άγνωστα επί το πλείστον τεκμήρια.

Είθε στη μνήμη του, να παραδειγματίζονται νέοι και παλαιότεροι ερευνητές και να βοηθάνε άλλους εργατικούς σοβαρούς σκαπανείς, για το καλό της μουσικής, της προόδου, της γνώσης και της προσφοράς. Το κυριότερο».

*Δρ Χρήστος Ηλ. Κολοβός, Διευθυντής Ορχήστρας

Πηγή