Συντελεστές

Οι Μέντορες: Enrico Bertelli (Ηνωμένο Βασίλειο), Αλέξανδρος Δρυμωνίτης (Ελλάδα), Tina Dolinšek (Σλοβενία), John Richards (Ηνωμένο Βασίλειο, De Montfort University), Max Wainwright (Ηνωμένο Βασίλειο) και Tara Pattenden (Ηνωμένο Βασίλειο, σε συνεργασία με το Music Hackspace).

Οργάνωση: Ντόρα Βουγιούκα, Ηρακλής Παπαθεοδώρου

Η δράση υλοποιείται με την υποστήριξη της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του δικτύου Interfaces, που συγχρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πληροφορίες

Συμπληρώστε την αίτησή σας εδώ ως την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018, στις 12:00.
Ο αριθμός συμμετεχόντων είναι περιορισμένος και η επιλογή θα γίνει με βάση το κίνητρο που θα δηλώσουν όσοι ενδιαφέρονται.
Οι αιτούντες θα ειδοποιηθούν για τη συμμετοχή τους ως τις 5 Ιανουαρίου του 2019.

Κόστος συμμετοχής: 20 € (καταβάλλεται μετά την επιβεβαίωση συμμετοχής)
Το κόστος περιλαμβάνει βασικό εξοπλισμό και υλικά για την κατασκευή των οργάνων καθώς και ποτό και φαγητό για το διήμερο.

Οι επιλεγμένοι συμμετέχοντες θα λάβουν πιο λεπτομερείς οδηγίες στις αρχές Ιανουαρίου.

Ο Αλέξανδρος Δρυμωνίτης είναι μουσικός, απόφοιτος MMus του Conservatorium van Amsterdam, που δραστηριοποιείται στον χώρο της ηλεκτρονικής και noise μουσικής. Εστιάζει στην υφή του ήχου και του θορύβου και εξερευνά τα όρια του ελέγχου, με επίκεντρο τη φόρμα. Ο εκπαιδευτικός του στόχος είναι να παρέχει γνώση στον προγραμματισμό πολυμέσων. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες από διάφορα πεδία ενασχόλησης, καθώς και με ομάδες, είτε πολυτομεακές είτε αποκλειστικά μουσικές. Αυτή την περίοδο είναι μέλος της Medea Electronique και συνεργάτης του ARTéfacts Ensemble. Έχει διδάξει κιθάρα στο Music School of Amsterdam και στο Ωδείο «Φίλιππος Νάκας» στην Αθήνα, καθώς και προγραμματισμό ηλεκτρονικής μουσικής στο Ωδείο Μουσικής Πράξης στην Αθήνα. Είναι freelancer στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής και στον προγραμματισμό πολυμέσων. Έχει γράψει το βιβλίο “Digital Electronics for Musicians”, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Apress. http://drymonitis.me/

Ο Enrico Bertelli (Ενρίκο Μπερτέλι) γράφει για τη σταδιοδρομία του: «Όλα άρχισαν στη Βενετία το 2003, μετά τις πρώτες μου εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Πήρα καλούς βαθμούς και έκανα μια αίτηση στο Erasmus, οπότε και μετακόμισα στην Ουαλία. Επέστρεψα για ένα BA στη Μουσική, τον Κινηματογράφο και το Θέατρο, καθώς και για ένα πτυχίο Κρουστών στο Ωδείο, προτού παραδοθώ ξανά στον κρύο καιρό της Ουαλίας για ένα MA στις σπουδές Περφόρμανς. Λίγο αργότερα έκανα το διδακτορικό μου στο Γιορκ, πάνω στην περφόρμανς και την ηλεκτρονική μουσική, κι έπειτα φόρτωσα το αυτοκίνητό μου και πήγα στο Λονδίνο. Κάποια στιγμή, ενώ βρισκόμουν στο Μπέλφαστ και παράγγελνα μια πίτσα, ήρθε ένα μέηλ για μια επιχορήγηση που γέννησε την ιδέα της Conductive Music. Πλέον, συνεργαζόμαστε με πάνω από 70 σχολεία και 4.000 μαθητές κάθε χρόνο. Είμαι ευτυχής που έχω εκπροσωπήσει το πρότζεκτ μας σε περισσότερα από 30 πανεπιστήμια, στο Χονγκ Κονγκ, την Ταϊλάνδη, την Ιαπωνία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Ρωσία και την ηπειρωτική Ευρώπη. Οι λέξεις-κλειδιά στο μανιφέστο μας είναι Maker Movement, Open Source, Legacy, Μουσική Τεχνολογία και STEAM, χάρη στα οποία διαλύουμε, καταστρέφουμε, μεταμορφώνουμε και ξαναφτιάχνουμε οποιοδήποτε αντικείμενο τέχνης ή τεχνολογίας πέφτει στα χέρια μας.» www.conductivemusic.uk

Ο John Richards εξερευνά την ιδέα των Dirty Electronics, που εστιάζει στις κοινές εμπειρίες, την τελετουργία, τις κινήσεις, τα αγγίγματα και την κοινωνική διάδραση. Το κύριο ενδιαφέρον του είναι οι ομαδικές παραστάσεις ηλεκτρονικής μουσικής και τα DIY ηλεκτρονικά, καθώς και η ιδέα της δημιουργίας μουσικής στην ηλεκτρονική. Η δουλειά του Τζον Ρίτσαρντς κινείται στα όρια ανάμεσα στην περφόρμανς, τα ηλεκτρονικά και τη γραφιστική και άπτεται πολλών τομέων, ενώ έχει κοινωνικοπολιτική διάσταση. Οι Dirty Electronics έχουν αναλάβει να δημιουργήσουν ηχητικές συσκευές για διάφορους καλλιτεχνικούς οργανισμούς και φεστιβάλ και έχουν κατασκευάσει μια σειρά από synths χειρός για λογαριασμό της Mute Records. www.dirtyelectronics.org

Ο Max Wainwright είναι δημιουργός πειραματικής ηλεκτρονικής και ακουστικής μουσικής, που περιλαμβάνει ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, προσαρμοσμένο σε περίπλοκα συστήματα, με την κατασκευή και τη χρήση ασυνήθιστων οργάνων. Ο Μαξ Γουεϊνράιτ παρουσιάζει σόλο και συνεργατικές παραστάσεις, εγκαταστάσεις, ηχητικά γλυπτά, ραδιοφωνικές εκπομπές, συνθέσεις δωματίου, βίντεο κ.ά. Καλλιτεχνικά, τον ενδιαφέρουν οι καταστάσεις ροής και η παραγωγή ήχου από άχρηστα ή χαλασμένα αντικείμενα. Του αρέσει να εμπλέκει το κοινό και τα πράγματα σε συζήτηση, να δημιουργεί όργανα, να ανταλλάσσει, να δωρίζει και να λαμβάνει αντικείμενα και να τα χρησιμοποιεί για περφόρμανς. www.maxwainwright.com, www.dirtyelectronics.org

Η Tina Dolinšek είναι παραγωγός τέχνης νέων μέσων, επιμελήτρια και συντονίστρια εκπαίδευσης, που ζει στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας. Έχει γράψει σε διάφορα Μέσα της Σλοβενίας (Radio Student, Tribuna, Delo), για πολιτιστικά και κοινωνικά θέματα, την τέχνη νέων μέσων και την τεχνολογία, ενώ έχει αρθρογραφήσει στο portal Culture.si και στη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια πολιτισμού της Σλοβενίας. Η Τίνα Ντόλιντσεκ από το 2013 έως το 2018 υπήρξε παραγωγός, επιμελήτρια και επικεφαλής συντονίστρια εκπαίδευσης και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων στο Ljudmila, Art and Science Laboratory. Στο διάστημα αυτό οργάνωσε και επιμελήθηκε περισσότερες από 70 καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, εκθέσεις, φεστιβάλ, εργαστήρια, οπτικοακουστικές παραστάσεις και ξεκίνησε διάφορες DIY κοινότητες και πλατφόρμες. Το 2015 ξεκίνησε μια πλατφόρμα τέχνης, τεχνολογίας και έρευνας ή, αλλιώς, μια «καλοκαιρινή κατασκήνωση hacking», το PIF camp, το οποίο διευθύνει έκτοτε. Ως μέλος της πειραματικής οπτικοακουστικής ομάδας Theremidi Orchestra, συμμετείχε σε περισσότερες από 50 εκδηλώσεις, διοργάνωσε πολλά εργαστήρια σχετικά με την κατασκευή DIY πειραματικών οργάνων και εμφανίστηκε σε διάφορους χώρους και φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη (Spektrum, Βερολίνο· Piksel festival, Μπέργκεν· Liwoli, Λιντς· PoolLoop, Ζυρίχη κ.α.) και στις ΗΠΑ (Eyebeam, Νέα Υόρκη).
www.pif.camp, www.ljudmila.org, www.projekt-atol.si